Ειλικρινά δεν θα ‘θελα να είμαι στην σημερινή θέση του κ. Τσίπρα. Πασχίζει με νύχια και με δόντια να μειώσει την δημοσκοπική διαφορά του κόμματος του απ’ την ΝΔ, αλλά η πραγματικότητα αντιστέκεται σθεναρά. Η πολιτική ατζέντα παραμένει πεισματικά στις ασυνάρτητες και επιβλαβείς δηλώσεις και πράξεις των δευτεροκλασάτων υπουργών και βουλευτών του, ροκανίζοντας κάθε πρωθυπουργική απόπειρα να μπει ο δημόσιος διάλογος στην ρότα που θα βόλευε τον Σύριζα.

Ήθελε τα κι έπαθε τα ο Αλέξης. Όταν επί τέσσερα χρόνια είχε σημαία του τον Πολάκη και τον Καμένο, θα ‘πρεπε να ξέρει πως με τους ίδιους ανθρώπους θα πήγαινε και στην τελική ευθεία προς τις εκλογές. Ο Καμένος βέβαια δεν είναι πια στο υπουργικό συμβούλιο, οι καθημερινές δηλώσεις του όμως είναι πανταχού παρούσες. Όσο για τον Πολάκη, ο κ. Τσίπρας θα ‘πρεπε να ξέρει πως όταν του επέτρεπε να μετουσιωθεί σε σημαία και εικόνισμα του βαθέως Σύριζα, στην συνέχεια θα ήταν αδύνατη η αποκαθήλωση του για λόγους τακτικής.

Ο πρωθυπουργός δίνει παροχές, εξαγγέλλει προσλήψεις και κάνει επικλήσεις στο αντιδεξιό συναίσθημα των πολιτών, δίχως να βλέπει το κόμμα του να τσιμπάει ούτε μία δημοσκοπική μονάδα. Παλεύει επί ματαίω. Πληροφορίες επιμένουν ότι υπήρξαν σοβαρές προειδοποιήσεις απ’ το Μαξίμου προς τους «άτακτους» υπουργούς (βλέπε Πολάκη) να κόψουν τις προκλητικές δηλώσεις και τις άσχετες αντιπαραθέσεις, διότι κάνουν ζημιά. Πολύ αργά. Η ζημιά ήδη έγινε και κατά πάσα βεβαιότητα είναι ανήκεστη.

Εδώ καλά-καλά δεν μπορεί να ακουστεί ο Μητσοτάκης που προηγείται με δέκα μονάδες και ξεδιπλώνει καθημερινά πτυχές της μελλοντικής κυβερνητικής πολιτικής του, ο Τσίπρας θα καταφέρει ν’ αλλάξει την ατζέντα που όλοι πια τον θεωρούν απερχόμενο; Κι όσο θα προχωρούμε προς τις εκλογές, τόσο η παραπολιτική (όπως την χαρακτηρίζει ο Τσίπρας) θα παίρνει το πάνω χέρι, καθώς τα στελέχη του θα μπουν σε αγώνα προσωπικής πολιτικής επιβίωσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στην σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, δεν υπήρξε κυβέρνηση που ανέτρεψε πλήρως τα εις βάρος της πολιτικά δεδομένα μέσα σε προεκλογική περίοδο. Ίσα-ίσα που η ιστορία μας διδάσκει πως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Το γενικό κλίμα σπρώχνει τους αναποφάσιστους προς την πλευρά του νικητή, δημιουργώντας μάλιστα τις τελευταίες βδομάδες διαφορές που δεν τις ‘’πιάνουν’’ οι δημοσκοπήσεις. Αυτό θα συμβεί και τώρα. Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. 

Facebook Comments