Η φράση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα υπέρ της «ολιγαρκούς (λιτής) αφθονίας», ενός κατασκευάσματος του (περιθωριακού) Γάλλου οικονομολόγου, υποστηρικτή της «αποανάπτυξης», κατέδειξε την τριτοκοσμική νοοτροπία του κυβερνώντος κόμματος του Συριζα. Ο κ. Τσίπρας κι οι σύντροφοι του αισθάνονται πιό άνετα με τις τριτοκοσμικές ανοησίες και τα αυταρχικά καθεστώτα του Εβο Μοράλες στη Βολιβία και του Νίκολας Μαδούρο στη Βενεζουέλα, παρά με τις επιταγές και τις προκλήσεις της σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
 
Συνεχίζουν να απεχθάνονται, βαθιά μέσα τους, τον τρόπο ανάπτυξης των ευρωπαϊκών κοινωνιών κι οικονομιών και νιώθουν άβολα με τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στο δυτικό, ανεπτυγμένο κόσμο, που στην πραγματικότητα αντιπαθούν, διακατεχόμενοι από τις ιδεοληψίες και τις προκαταλήψεις μιάς ξεπερασμένης και καταδικασμένης στην συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών αριστεράς, η οποία, όπου κι αν επεβλήθη οδήγησε στην εξαθλίωση των πολιτών, σε μεγαλύτερο αυταρχισμό και συγκεντρωτισμό του κομματικού κράτους και σε αποδυνάμωση έως πλήρη υπονόμευση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του κράτους δικαίου.
 
Ανεπιτυχώς, ότι κι αν λένε ορισμένοι που στήνουν τις «γέφυρες» για τη δημιουργία μιάς δήθεν «προοδευτικής συμμαχίας», με κεντρικό κορμό τον Συριζα, ο κ. Τσίπρας, οι σύντροφοι του κι οι πρόθυμοι συνοδοιπόροι του επιχειρούν, μάταια να περάσουν σε ένα (αποπροσανατολισμένο) τμήμα της κοινής γνώμης ότι θα μπορούσε το κυβερνών κόμμα να μεταλλαχθεί σε ένα κόμμα της κεντροαριστεράς, συμβατό με τις αξίες και τους στόχους της σύγχρονης, ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ με τις ιδεοληψίες περί «ολιγαρκούς αφθονίας» και με την προβολή από τον Συριζα υποψηφίων, όπως η κυρία Μυρσίνη Λοίζου, που επικροτούν τις πράξεις των τρομοκρατών και ζητούν να ενοχοποιήσουν τα αθώα θύματα των ακραίων εξτρεμιστών. Με βόμβες μολότοφ, με Ρουβίκωνες, με δολοφονίες, όπως στην Μαρφίν, δεν μπορεί να οικοδομηθεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο. Κι αυτό έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται ολοένα και περισσότεροι πολίτες, που αντιμετωπίσουν πλέον με δυσφορία την λυσσαλέα προσπάθεια του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του να κρατηθούν με νύχια και με δόντια στην εξουσία, συνεχίζοντας με νύχια και με δόντια να επιδιώκουν την πόλωση και τον διχασμό σε μια κοινωνία, όπως η ελληνική, που συνεχίζει να υποφέρει και να εξαθλιώνεται. Κι αυτή την συνεχιζόμενη αποτυχία της κυβέρνησης καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Οι οποίες δείχνουν συνεχιζόμενη διεύρυνση της διαφοράς υπέρ του Κυριάκου και της ΝΔ, παρά την ακατάσχετη κυβερνητική παροχολογία. 
 
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα της κυβερνητικής ανεπάρκειας, που υπονομεύουν το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και την προσπάθεια της να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της μιζέριας και της υπανάπτυξης. Το πρώτο έχει να κάνει με την τεράστια αύξηση του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο κατά 2,5 δις ευρώ, σταδιακά από το 2015 και μετά. Στην προσπάθεια τους να εξυπηρετήσουν τον κομματικό τους στρατό, διορίζουν αφειδώς μετακλητούς και συμβασιούχους, χωρίς βεβαίως να λύνουν τα προβλήματα υποστελέχωσης σε καίριους τομείς του κράτους, όπως είναι κυρίως η Υγεία κι η δημόσια εκπαίδευση. Για να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος και του τεράστιου κόστους, αρκεί να επισημάνουμε ότι 2,5 δις ευρώ είναι το συνολικό κόστος για το σύνολο πολιτών του ΕΝΦΙΑ. Δηλαδή θα μπορούσε ακόμα και να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, αν δεν έκαναν τις προσλήψεις των «δικών τους παιδιών». Αλλά δεν ενδιαφέρονται να ανακουφίσουν το σύνολο της κοινωνίας, παρά μόνο να βολέψουν και να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους.
 
Το δεύτερο παράδειγμα αφορά τη δήθεν μείωση της ανεργίας. Δεν υφίσταται. Παρά τα όσα υποστηρίζει η ΕΛΣΤΑΤ, τα επίσημα στοιχεία των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ, που δεν είναι στατιστικά αλλά πραγματικά, δείχνουν τρομακτική άνοδο της ανεργίας, αφού το μήνα Ιανουάριο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ξεπέρασαν, για πρώτη φορά, το 1,13 εκατ. Κι οι περισσότερες θέσεις εργασίας είναι είτε εποχικές, κυρίως στον τουρισμό, είτε μερικής και πολύ χαμηλά αμειβόμενης απασχόλησης
 
Όποιος γνωρίζει πώς λειτουργεί η αγορά, γνωρίζει ότι από τις αρχές του 2019, παρατηρείται στασιμότητας έως υποχώρηση. Αν δεν ήταν ο τουρισμός, το ΕΣΠΑ, και δευτερευόντως η ναυτιλία, που συνεχίζουν να συντηρούν την οικονομία, η κατάσταση θα ήταν πλήρως αποκαρδιωτική. Νέες επενδύσεις δεν γίνονται. Οι παλιές, όπως στο Ελληνικό, καρκινοβατούν. Και το ισοζύγιο εξαγωγών- εισαγωγών παραμένει αρνητικό. 
 
Η οικονομία ουσιαστικά συνεχίζει να συντηρείται από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις, που παρά το τεράστιο κουτσούρεμα τους, ξεπερνούν τα 48 δις ετησίως, δηλαδή είναι περίπου 4 δις το μήνα. Με αυτά τα χρήματα συντηρούνται κάπως τα καφέ, τα σούπερ μάρκετ, τα κομμωτήρια, τα τυροπιτάδικα, τα νυχάδικα κοκ. Ολα αυτά που αποτελούν σήμερα την ελληνική οικονομία κι αγορά αλλά που φυσικά δεν αποτελούν την προϋπόθεση για μια αναπτυσσόμενη, παραγωγική, δημιουργική κι ανταγωνιστική οικονομία
 
Αντίθετα, η εξεύρεση των πόρων για να χρηματοδοτηθούν οι δημόσιες δαπάνες οδηγεί μοιραία στην υπερφορολόγηση, στις κατασχέσεις λογαριασμών, στην αποεπένδυση, στην υπανάπτυξη. Κι αυτό το μοντέλο της…»ολιγαρκούς αφθονίας», αν συνεχιστεί, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια κι εξαθλίωση!

Facebook Comments