Αν πω ότι έχω ακούσει χίλιες φορές την φράση «το ελληνικό κράτος είναι ο μεγάλος άρρωστος», θα πω ψέματα. Την έχω ακούσει πολύ περισσότερες κι από όλα τα χείλη. Την λένε άπαντες, συνεχώς και αδιαλείπτως για χρόνια, από τα καφενεία και τις ταβέρνες μέχρι τα υπουργικά γραφεία και το βήμα της Βουλής.  Θα αποτολμούσα να υποστηρίξω ότι η αρρώστια του κράτους μας είναι από τα λίγα θέματα για τα οποία υπάρχει εθνική ομοφωνία.

Άλλο όμως η κοινή διαπίστωση της αρρώστιας κι άλλο η συμφωνία πάνω στην θεραπεία της. Όταν προχωρήσουμε σ’ αυτό το κεφάλαιο, τι πρέπει δηλαδή να κάνουμε για φτιάξουμε ένα κράτος της προκοπής, παθαίνουμε ομαδική μετάλλαξη. Μοιάζουμε με ιατρικό συμβούλιο ωτορινολαρυγγολόγων που τσακώνονται πάνω από έναν ασθενή που πεθαίνει από καρκίνο του ήπατος. Αδύνατο να συμφωνήσουν σε οποιαδήποτε θεραπεία και στο τέλος καταλήγουν να χρειάζονται οι ίδιοι νευροχειρουργό καθώς σπάνε μεταξύ τους τα κεφάλια τους.

Τώρα το πολιτικό μας σύστημα πλακώνεται πάλι για την θεραπεία του άρρωστου κράτους μας. Η ΝΔ είναι λογικό να μιλά για προβληματικό κρατικό μηχανισμό, το έλεγε και προεκλογικά χρεώνοντας μάλιστα στον Σύριζα την επιδείνωση μιας αρρώστιας που κρατά από παλιά. Στην πραγματικότητα, η ΝΔ αναγνωρίζει ότι ποτέ το ελληνικό κράτος δεν ήταν της προκοπής, οπότε εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει κι ένα μέρος της ευθύνης για την σημερινή του κατάντια. Ήταν απ’ αυτούς που το ‘χτισαν και το δούλεψαν για δεκαετίες. Απλώς τώρα διαθέτει την χρονική και ιστορική πολυτέλεια να μιλά για καινούρια αρχή.

Αυτός που κάνει εντύπωση είναι ο Σύριζα. Ο οποίος αναγνωρίζει επίσης ότι το ελληνικό κράτος είναι ο μεγάλος ασθενής, το ‘λεγε άλλωστε και ο Τσίπρας προεκλογικά, ξεχνώντας ότι το είχε στα χέρια του τα τελευταία πέντε χρόνια. Πάει να πει, πως έστω κι αν δεν το ‘χτισε αυτός, έχει οφθαλμοφανείς ευθύνες που συνέχισε να είναι άρρωστο στα χέρια του. Παραλλήλως, δεν γίνεται να αναγνωρίζεις ότι υπάρχουν μεγάλα προβλήματα, αλλά να διαφωνείς με όλες ανεξαιρέτως τις προτάσεις που κάνει η καινούρια κυβέρνηση. Τι διάολο, σε κάτι θα έχουν δίκιο κι αυτοί, κάτι θα κάνουν που δεν μπόρεσες ή δεν αποτόλμησες εσύ την περασμένη πενταετία.

Κατηγορούν τον Κυριάκο ότι φτιάχνει ένα συγκεντρωτικό κράτος, επειδή θεσμοθετεί μηχανισμούς ελέγχου του έργου του που δεν υπήρχαν στην Ελλάδα αλλά δουλεύουν σε δεκάδες άλλες προηγμένες χώρες. Εντάξει, η Ελλάδα μπορεί να ξεφτιλίσει και το πιο αποτελεσματικό γερμανικό ή εγγλέζικο σύστημα, αλλά μέχρι να το δούμε στην πράξη ας μην προτρέχουμε. Ίσως γίνει κάτι καλό. Τον κατηγορούν επίσης ότι κομματικοποιεί το κράτος. Να με συμπαθούν οι Συριζαίοι φίλοι μου, αλλά εδώ γελάνε. Ανεξαρτήτως του τι σκοπεύει να κάνει ο Κυριάκος, ο Σύριζα είχε μετατρέψει την κομματικοποίηση σε επιστήμη, επ’ αυτού δεν πολυδικαιούνται να μιλούν. Ας βρουν κάτι άλλο να κάνουν κριτική.

Αλλά κι ο Μητσοτάκης καλά θα κάνει να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί το ψάρι να βρωμάει απ’ το κεφάλι, δεν πιάνεται όμως παρά μόνο απ’ την ουρά. Οι αλλαγές κορυφής που κάνει τώρα θα κριθούν όχι από το πόσο καλά θα λειτουργήσουν οι υπουργοί του, αλλά από το αν και πότε θα βελτιωθεί και η τελευταία δημόσια υπηρεσία. Όταν θα δω τον υπάλληλο να θέλει και να μπορεί να βοηθήσει τον πολίτη και τον επενδυτή που πέφτει στα χέρια του, τότε θα πω ότι μπήκαμε σε στάδιο ανάρρωσης. Αλλιώς μια απ’ τα ίδια θα έχουμε.
 

Facebook Comments