Όχι πολύ παλιά που ήταν εντελώς αδιανόητο, αλλά και μόλις πριν από 10 χρόνια, αν έλεγες σε κάποιον ότι στην Ελλάδα θα έχουμε σύντομα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και συγκυβερνήτη τον Πάνο Καμμένο, θα σε περνούσαν για τρελό.

Κι όμως το ζήσαμε κι αυτό. Και αποδείχτηκε στην πράξη ότι ο …επαναστάτης μαθητής της εποχής των καταλήψεων είχε πράγματι τη στόφα του πρωταγωνιστή στην πολιτική ζωή.

Πρώτα εσωκομματικά όταν «καθάρισε» ελαφρά την καρδία Αλαβάνο και Κουβέλη και ύστερα όταν στον δρόμο προς την εξουσία εξελίχθηκε στον αδιαμφισβήτητο ηγέτη ενός κόμματος με περισσότερες τάσεις από τα κομμάτια μιας πίτσας…

Επί Σαμαρά από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης έταξε στους πάντες τα πάντα και χρησιμοποίησε κάθε τρόπο, μήνυμα και μέσο για να μπει θριαμβευτής στο πρωθυπουργικό γραφείο του Μεγάρου Μαξίμου.

Με την ίδια φασαρία όμως που έγινε πρωθυπουργός, έχασε τις εκλογές του 2019. Με 10 μονάδες διαφορά και ένα εκκωφαντικό «ουφ» ανακούφισης της συντριπτικής πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος.

Και επειδή εδώ κάποιοι θα σπεύσουν να πουν ότι «ναι αλλά πήρε και 30%», τα μαθηματικά επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές καθώς ένα ποσοστό της τάξεως του 70% που δεν τον ψήφισε, αποτελεί συντριπτική πλειοψηφία…

Από εκείνη την ημέρα, σχεδόν 1,5 χρόνο μετά, ονειρεύεται την ημέρα που θα πάρει ρεβάνς. Ελπίζει έχοντας ως παράδειγμα την επάνοδο στην εξουσία μετά Βαϊων και κλάδων του Ανδρέα Παπανδρέου το ’93, τον οποίο αποτυχημένα μεν, σταθερά και εμφανώς δε, επιχειρεί να αντιγράψει…

Και για να πραγματοποιήσει το όνειρό του, κάνει ακριβώς τα ίδια ποντάροντας στη λήθη των ψηφοφόρων. Ο καιρός περνάει.. θα ξεχάσουν.. αμ δε.. 

Υπάρχουν βλέπετε ορισμένες βασικές διαφορές με το ’93.

Πρώτον, ο ίδιος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ παρότι τον ανταγωνίζεται επάξια στο λαϊκισμό και τις εύκολες υποσχέσεις. Δεύτερον, η κατάσταση δεν είναι καθόλου ίδια καθώς το «ευρώ» στη ζωή μας δημιουργεί μανδύα ασφάλειας αφού ο περιορισμός των κινήσεων που μας επιβλήθηκαν στην οικονομία  τα τελευταία χρόνια, δεν επιτρέπει σε κανέναν να σπαταλά χρήματα αποκλειστικά για να συντηρεί και να μεγεθύνει το πελατειακό κράτος που γιγαντώθηκε τη δεκαετία του ’80. Τρίτον και πιο βασικό από όλα είναι ότι ο κόσμος δεν τρώει πια κουτόχορτο. Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος δεν υπάρχουν. Εκείνοι που καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα μπορούν εύκολα να ψηφίσουν τον οποιονδήποτε με πρώτιστο κριτήριο να τους μιλήσει με ειλικρίνεια και στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για πρόσωπο που έχει αποδειχθεί ότι έχει τσακωθεί με την αλήθεια πολλές φορές…

Ο κόσμος σήμερα, μετά από 10 εξαιρετικά δύσκολα χρόνια, δεν έχει πολλά περιθώρια ανοχής. Αν αισθανθεί εξαπατημένος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν θα έχει επίσης κανένα πρόβλημα να τον στείλει και αυτόν στην αντιπολίτευση και να εκλέξει έναν άλλο.

Το θέμα είναι ότι στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι αυτός ο άλλος δεν πρόκειται ποτέ να είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Και αυτό για τον εξής απλούστατο λόγο, ο Αλέξης Τσίπρας έχει κυβερνήσει, τον ξέρουν και δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου… Αυτή τη στιγμή δεν τον ακούν καν. Ακόμα και εκείνοι που ψήφισαν Μητσοτάκη πέρσι και ήδη δηλώνουν δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση, όταν τους λες ότι η εναλλακτική είναι ο Αλέξης Τσίπρας προβληματίζονται…

Κατά την προσωπική μου άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να διεκδικήσει ξανά την εξουσία με αξιώσεις μόνο σε δύο περιπτώσεις. Θα πρέπει είτε να σκάσει ένα πραγματικό σκάνδαλο μεγατόνων που θα συνταράξει την κοινωνία και θα επιτρέψει στους πολίτες να σκεφτούν να δώσουν πάλι ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα, είτε θα πρέπει το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αλλάξει αρχηγό. Γιατί ο συγκεκριμένος, τουλάχιστον σε αυτή τη συγκυρία, δεν είναι το δυνατό χαρτί αλλά «βαρίδι» για το κόμμα του…

Facebook Comments