Υπάρχει μια παγκόσμια πανδημία που μοιράζει θάνατο σ΄όλο τον πλανήτη, άλλοι «παίρνουν» κι άλλοι λένε…«ευχαριστώ δεν θα πάρω»…

Αυτοί που «παίρνουν» είναι αυτοί που με την στάση τους διευκολύνουν την πανδημία να μοιράζει θάνατο, οι άλλοι θυμούνται την μαμά τους που τους έλεγε… «δεν θα παίρνετε τίποτα από αγνώστους»…

Όταν έχουμε πανδημία ξεχνάμε τα  θέλω μας, σκεφτόμαστε, ακολουθούμε αυτούς που έλιωσαν παντελόνια για να διαβάσουν και κάνουμε αυτό που μας λένε, δηλαδή αυτό που πρέπει, τα θέλω τα αφήνουμε για αργότερα.

Ζούμε μια τραγική κατάσταση εδώ και ένα χρόνο, η πίεση που ασκείται από τον κόσμο για επαναφορά στην κανονικότητα είναι απίστευτη, είναι μια πίεση που δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο πολύ απλοϊκά, δεν σκέφτονται, δεν αντιλαμβάνονται δεν κατανοούν.

Πως αλλιώς να εξηγηθεί, ότι ενώ ανακοινώνονται 70 και πλέον νεκροί την ημέρα, αυτή η μερίδα του κόσμου θέλει να βγει, να φάει στην ταβέρνα, να πιεί φραπέ στα καφενεία, να πάει στα ορθάδικα, ν ανοίξουν τα μπουζούκια για να μερακλώσει, να τρέξει κυριολεκτικά για να αγοράσει ρούχα, να να να ….να τα ξανακάνει όλα όπως πριν, μόνο που στο τώρα υπάρχει ο θάνατος, φαίνεται, κινείται παντού, αφήνει την οσμή του…

Κι εδώ υπάρχει κι ένα μεγάλο ερώτημα, αυτή η κατηγορία που θέλει να τα κάνει όλα σε καιρό πανδημίας χωρίς καμιά άλλη σκέψη, ξεχνώντας, αδιαφορώντας για τον θάνατο, κρατώντας τον στο χέρι της, αυτή η κατηγορία λοιπόν που δεν κρατιέται με τίποτα, που λέει ότι δεν έχει φράγκο, με τι φράγκα θα τα κάνει όλα αυτά που νυχθημερόν ωρύεται και ασκεί πίεση για να τα υλοποιήσει; μ΄αυτά που δεν έχει;

Ένα χρόνο πανδημίας ο κόσμος φωνάζει, διαμαρτύρεται, ότι σταμάτησαν οι δουλειές του και δεν έχει λεφτά, αν και η πολιτεία μια χαρά τους έχει όλους βοηθήσει, φυσικά ευχαριστώ δεν θ΄ακούσει από κανένα, θεωρείται υποχρέωση και βεβαίως ουδείς αγνωμονέστερος κλπ κλπ γνωστά αυτά από αρχαιοτάτων χρόνων, «θέλεις να κάνεις ένα εχθρό; βοήθησέ τον»!!

Εδώ λοιπόν μπαίνει κι ένα άλλο πολύ μεγάλο ερώτημα, αφού όλοι ζουν χάλια, μες την φτώχεια, απροστάτευτοι από την ανάλγητη πολιτεία, μονίμως διαμαρτυρόμενοι, από ποιους τελικά αυξήθηκαν τόσο πολύ οι καταθέσεις στις τράπεζες της χώρας κατά 20 δις ευρώ;

Λέτε ο θάνατος να μπήκε στην χώρα μας ως επενδυτής και να επενδύει το θανατικό του στις τράπεζές μας; διόλου απίθανο, τόσο φιλόξενη χώρα, είναι δυνατόν ν΄αφήσει κάποιον απ΄έξω; όχι βέβαια, η χώρα του Ξένιου Δία ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά της, ακόμα και στο θάνατο…

Facebook Comments