Σε βλέπω και με βλέπεις. Μου αρέσει το στυλ σου. Έχεις ένα πρόσωπο γεμάτο με σκουλαρίκια παντού όπως εγώ, ή, είσαι αθλητικός τύπος όπως κι εγώ, ή, φοράς ένα πολύ συντηρητικό ταγιέρ,όπως κι εγώ.
Με κέρδισες με την εικόνα σου.
Μου αρέσει όπως κινείσαι στο χώρο..Με αυτοπεποίθηση, ή, συνεσταλμένα. Μου έκανες το κλικ.
Γνωριζόμαστε. Ταιριάζουν οι απόψεις μας.. Στην πολιτική, σε κοινωνικά θέματα, έχουμε κοινά σημεία, μας αρέσουν τα ίδια πράγματα, δεν μας αρέσουν κάποια άλλα.
Ταιριάζει η Αισθητική μας, η εμπειρία που προσλαμβάνουμε, μέσω των αισθήσεών μας.
Γι αυτό, γινόμαστε φίλοι, συγκάτοικοι, ζευγάρι, κουμπάροι.
 
Μπορεί να είμαστε, ένας άντρας και μία γυναίκα. Μπορεί να είμαστε δύο άντρες, μπορεί να είμαστε δύο γυναίκες.
Είναι δικαίωμα το κάθε ανθρώπου, να επιλέγει βάσει της αισθητικής του, ποιον θα συναναστραφεί,ποιον θα έχει ως πρότυπο.
Αυτό, γιατί μεγάλη είναι η κουβέντα που έχει ανοίξει τελευταία, σχετικά με τα δικαιώματα,τα οποία δεν πηγάζουν απο πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες, αλλά από μια προσπάθεια …σχετικοποίησης των πάντων.
 
Όμως, δεν είναι όλα σχετικά.
Υπάρχουν και απολυτότητες σε αυτή τη ζωή. Τις οποίες, οι περισσότεροι αποδέχονται και κλίνουν το γόνυ, μπροστά στο μεγαλείο αυτών των απολυτοτήτων κι άλλοι, λιγότεροι ευτυχώς, δεν τις αποδέχονται.
 
Το μνημείο του Παρθενώνα πχ. Είναι Απόλυτα όμορφο! Απόλυτα αρμονικό! Απόλυτα αποδεκτό!
Η φωνή της Μαρίας Κάλλας. Ήταν Απόλυτα σωστή, ήταν Απόλυτα μελωδική!
Η Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν, είναι ένα Απόλυτα αναγνωρισμένο αριστούργημα, που συγκλονίζει τους φίλους της μουσικής για 200 χρόνια!
Ναι λοιπόν, η Αισθητική μας, ημών των κοινών θνητών, έχει απολυτότητες! Και καλά κάνει και έχει! Διαφορετικά, αυτή κοινωνία,θα αποτελούνταν από …μοναχικές μονάδες, ανθρώπους χωρίς δικούς τους κύκλους εμπιστοσύνης.
Κι όπως είχε πει κι ο Αριστοτέλης, Πολιτικό όν ο άνθρωπος και συζήν πεφυκώς.
Όποιος καταφέρει να ζήσει ολομόναχος, είναι ή ζώο, ή, Θεός.
 
Φίλε-φίλη, που με περίσσιο τσαγανό, φορώντας τις παγιέτες και τις πούλιες σου, μου διαφημίζεις ένα σαμπουάν, πες μου κάτι σε παρακαλώ!
Σου απαγόρεψα ποτέ να λούζεσαι; Μήπως σου απαγόρεψα να έχεις μακριά ή κοντά μαλλιά, ή, ξυρισμένο κεφάλι;
Αλίμονο, δεν περίμενες τη δική μου άδεια να κάνεις το οτιδήποτε και πολύ καλά έκανες!
Μα μη μου μοστράρεις της αισθητική σου, ως κυρίαρχη, σχεδόν εκδικητική τάση, απέναντι στη δική μου, που τη θεωρείς παλιομοδίτικη, ή παρωχημένη, ή, ακόμα χειρότερο, σεξιστική, ομοφοβική, ή τρανσφοβική!
Δεν είναι θέμα φύλου, ή, μη φύλου, ή εναλασσόμενου φύλου!
Είναι καθαρά θέμα,αισθητικής. Δεν θέλω να σε κάνω πρότυπο, όπως δεν θέλω να κάνω πρότυπο, ούτε μια στρέιτ κοπέλα,που ξημεροβραδιάζεται χορεύοντας ημίγυμνη πάνω σε μία μπάρα!
 
Όπως δεν θέλω να κάνω πρότυπο, τον στρέιτ σφίχτη, που γίνεται σαν ντουλάπα από τον όγκο των αφύσικα φουσκωμένων μυών του!
Ναι, υπάρχουμε όλοι μέσα στα πολύβουα μελίσσια των πόλεων μας κι έχουμε τα ίδια δικαιώματα! Στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη, ψηφίζουμε, αγαπάμε ,μισούμε, γελάμε και κλαίμε!
 
Το γεγονός ότι η αισθητική μας διαφέρει, δε μας καθιστά εχθρούς, μη μας κολλάτε λοιπόν ταμπέλες, που συνήθως καταλήγουν σε …φοβικός.
Όσο για το αναφαίρετό σου δικαίωμα να εκφράζεσαι,ποιος σου απαγόρεψε να βγεις βόλτα, με τα φτερά και τα πούπουλά σου, πλήρει εξαρτύση, ποιος σου απαγόρεψε να ζητήσεις δουλειά ντυμένος-η έτσι; Κανένας!
 
Όμως, διατηρώ κι εγώ το δικό μου δικαίωμα, να επιλέγω ποιας αισθητικής άτομα θέλω δίπλα μου. Σίγουρα όχι λόγο φόβου προς το πρόσωπό σου, αλλά λόγω διαφορετικής αντίληψης περί ομορφιάς, αρμονίας και κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Η κοινωνία, δεν μπορεί, δεν πρέπει να γίνει …αχταρμάς.
Γιατί, ο αχταρμάς,γίνεται πολύ εύκολα όχλος!
 
Στο σχολείο, στο Στρατό, στην Εκκλησία του Θεού του καθενός, στο Θέατρο, στην κορφή των Ιμαλαίων ή στα πέρατα των ωκεανών, στα μέρη τέλος πάντων που σεβόμαστε γιατί μας διδάσκουν ήθος, Πατρίδα, όρια, εμπειρίες ζωής, τρόπους επιβίωσης και γράμματα, δεν πάμε ντυμένοι όπως μας καπνίσει.. Ακόμα κι αν το θέλουμε πολύ!
 
Γιατί οφείλουμε στον εαυτό μας να σεβόμαστε και το πρόσωπό μας και αυτό το οποίο, διαχρονικά (λέμε τώρα), σέβονται οι άλλοι.
 
Δεν είναι κακό, να είμαστε διαφορετικοί…
Δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούμε..
Δέξου αυτό που έχτισα κι αν δε σου αρέσει, απόδειξε την αξία σου, χτίζοντας κάτι άλλο, κάτι καινούργιο παραδίπλα..
Χτίσε το δικό σου, χωρίς να γκρεμίσεις το δικό μου, παρασυρόμενος απο τις εμμονές σου.
Αν αξίζει αυτό που θα χτίσεις, αν κάνει τον κόσμο καλύτερο, να είσαι σίγουρος-η, οτι θα στεριώσει.

Facebook Comments