Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον μπροστά σε ένα λίαν επικίνδυνο σταυροδρόμι. Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες, ακόμα κι αν δεν μπορούν να το εκφράσουν λογικά και με επιχειρήματα, το νιώθουν στην καθημερινότητα τους. Αλλά ακόμα δεν είναι αρκετοί. Διότι η πλειοψηφία ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει την τραγικότητα των στιγμών, που ζούμε. Κι όμως. Η Ελλάδα μας, δηλαδή εμείς οι ίδιοι, ήρθε η ώρα να πάρει τις μεγάλες αποφάσεις. Ή θα αποφασίσει να προχωρήσει σε τεράστιες, επώδυνες, σκληρές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις για να ζήσει, να σταθεροποιηθεί και να αναπτυχθεί στο βάθος του χρόνου. Ή θα επιμείνει να μην αλλάζει το παραμικρό. Οπότε θα πεθάνει. Θα πέσει στην φτώχεια, στη μιζέρια, στην υπανάπτυξη από την οποία δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι. Και θα σέρνεται έτσι για δεκαετίες. Μέχρις ότου μετατραπεί σε μια κοινωνία γερόντων, εξαιτίας και του μείζονος δημογραφικού προβλήματος και σβήσει…

Λυπάμαι αλλά πολύ φοβάμαι ότι ακόμα η πλειοψηφία των ελλήνων, δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν την κρισιμότητα των στιγμών που ζούμε. Μόνον όσοι συνεχίζουν να σκέπτονται ορθολογικά και να μιλούν την γλώσσα της αλήθειας και της λογικής μπορούν να αντιληφθούν ότι πλέον τα ψέματα τελείωσαν.

Η Ελλάδα του κρατισμού και του καταναλωτικού μοντέλου της οικονομίας πεθαίνει αργά, βασανιστικά. Ο μόνος τρόπος να αποφύγει το ψυχορράγημα, είναι να αλλάξει άμεσα ρότα, κατεύθυνση, πορεία. Να μετατρέψει την οικονομία της από κρατικίστικη και καταναλωτική, από μια οικονομία καφεπωλών, κομμωτών, ταξιτζήδων, πιτσαδόρων σουβλατζήδων, ακόμα και δικηγόρων, γιατρών, μηχανικών, δημοσιογράφων, που πλέον δεν έχουν αντικείμενο εργασίας,  σε μια παραγωγική, δημιουργική, ανταγωνιστική οικονομία. Να καταργήσει αυτό το διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό, άκρως γραφειοκρατικό κράτος, με τους υπερβολικούς φόρους, με τα κλειστά επαγγέλματα, με τις κλειστές αγορές, με τα παντοδύναμα συνδικάτα και τις οργανωμένες συντεχνίες που εμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη. Να διαμορφώσει μια μικρή, σφιχτή, αντιγραφειοκρατική Δημόσια Διοίκηση. Κυρίως να πάψει να είναι μια χώρα συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων. Και να μάθουμε όλοι μας να ζούμε με τους καρπούς των κόπων μας, της δημιουργικότητας μας. Διότι, όπως διδαχτήκαμε από μικροί αλλά δυστυχώς το ξεχάσαμε, τα Αγαθά Κόποις Κτώνται.

Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει κι ως κοινωνία. Να εγκαταλείψει τη λογική του «βολέματος», που δυστυχώς επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες. Σε μια κοινωνία, που πλέον δεν στηρίζεται στα δανεικά κι αγύριστα, αλλά στον μόχθο των κατοίκων της, ουδείς δικαιούται να είναι «βολεμένος». Και να ανακαλύψει αξίες κι αρχές, που κάποτε ενέπνεαν το δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Την ευσυνειδησία, τη δημιουργικότητα, την σκληρή εργασία, το καθήκον, την αξιοπρέπεια, το ήθος, την άμιλλα, την μόρφωση, την παιδεία, το διάβασμα, ακόμα και τους καλούς τρόπους, που τους έχουμε εγκαταλείψει. Το εμείς πρέπει να είναι μεγαλύτερο και πάλι από το εγώ. Διότι μόνον έτσι μπορούμε να διασωθούμε από την λαίλαπα, που αλίμονο έρχεται. Όποιος αρνείται να δει την πραγματικότητα και να αλλάξει, θα σβήσει, θα πεθάνει. Ας μην πάρει όλη την χώρα μαζί του. Έχουμε την υποχρέωση να αντιδράσουμε, να σταθούμε στα πόδια μας, να δημιουργήσουμε και πάλι. Για την πατρίδα μας, για τα παιδιά μας, για τις επόμενες γενιές, αλλά και για μας τους ίδιους.

Facebook Comments