Στο ίδιο έργο θεατές. Μια ακόμα Δευτέρα πέρασε δίχως να κλείσει η αξιολόγηση. Δίχως καν να επιστρέψουν οι εκπρόσωποι των Θεσμών. Κι είναι πλέον προφανές ότι ένα ακόμα «ορόσημο», που είχαν θέσει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για την επίτευξη της «Τεχνικής Συμφωνίας» (Staff Level Agreement), αυτό της 7ης Απριλίου, θα περάσει άπρακτο.

Η αρχική συμφωνία, που υπήρχε η ελπίδα ότι θα είχε ολοκληρωθεί μέχρι το έκτακτο Eurogroup της Μάλτας την προσεχή Παρασκευή, απομακρύνεται. Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος θα υποχρεωθεί να αναφωνήσει «Μάλτα Γιόκ», αφού οι δανειστές δεν δείχνουν καμιά διάθεση να υποχωρήσουν, όπως αρχικά πίστευαν οι κυβερνώντες στην Αθήνα. Με αποτέλεσμα να μετατίθεται η όποια ουσιαστική συνέχεια στο πολύμηνο σήριαλ της β’ Αξιολόγησης για μετά το Πάσχα και σίγουρα για μετά την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ, που θα πραγματοποιηθεί στην Ουάσιγκτον το β’ δεκαπενθήμερο του Απριλίου. Με αποτέλεσμα, να είναι αρκετοί εκείνοι που ανησυχούν πλέον σοβαρά, ότι ο στόχος για πλήρη συμφωνία μέχρι το Eurogroup της 22ης Μαϊου να είναι πλέον ανέφικτος.

Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν έλεγε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το να προσπαθείς να πετύχεις διαφορετικά αποτελέσματα όταν πραγματοποιείς ένα πείραμα, χρησιμοποιώντας ακριβώς τις ίδιες παραμέτρους. Αυτό προφανώς δεν το γνωρίζει ο κ. Τσίπρας, που δεν φημίζεται άλλωστε για την εγκύκλια μόρφωση του. Γι αυτό κι επιμένει στις ίδιες ακριβώς τακτικές και μεθόδους, που δεν αποδίδουν κανένα απολύτως ουσιαστικό και χειροπιαστό αποτέλεσμα, αλλά αντίθετα βυθίζουν τη χώρα σε μεγαλύτερες και χειρότερες περιπτώσεις. Δείτε πώς:

Η κυβέρνηση κι οι εκπρόσωποι της ομιλούν συνεχώς για την «αδιαλλαξία και το ανυποχώρητο» των θέσεων του ΔΝΤ. Η αλήθεια είναι ότι το ΔΝΤ δεν έχει αποκλίνει στο παραμικρό στις θέσεις του, που είναι οι ίδιες από την αρχή της διαπραγμάτευσης. Και δεν βλέπει το λόγο να υποχωρήσει, καθώς εξηγεί με νούμερα κι αριθμούς την άποψη του και την θωρακίζει πίσω από την συμφωνία του καλοκαιριού του 2015 από την οποίαν προέκυψε το τρίτο μνημόνιο. Κι όμως ο κ. Τσίπρας κι ο κ. Τσακαλώτος συνεχίζουν να περιμένουν ότι το ΔΝΤ θα υποχωρήσει, άραγε πώς, και καθυστερούν τις διαπραγματεύσεις ποντάροντας σε αυτή την υποχώρηση, που δεν έχει έλθει ποτέ. Με τον τρόπο όμως αυτό, το αποτέλεσμα είναι ότι η αξιολόγηση δεν κλείνει, η αβεβαιότητα επικρατεί, τα αδιέξοδα επιτείνονται στην πραγματική οικονομία και το κακό είναι πλέον πρόδηλο ότι δεν θα αργήσει. Δεν υπάρχει ούτε ένας αναλυτής, που να προβλέπει ότι θα αποφύγουμε την θύελλα, που ήδη σαρώνει τα πάντα στο διάβα της σε οικονομία και κοινωνία. Εκτός από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που μας κυβερνούν και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους!

Ομοίως, ο κ. Τσίπρας ακόμα περιμένει «πολιτική διαπραγμάτευση», που ουδέποτε έρχεται. Έτσι χτες ο πρωθυπουργός επιχείρησε και πάλι να επικοινωνήσει με την καγκελάριο Μέρκελ για να της ζητήσει να παρέμβει πολιτικά στους Θεσμούς. Το αποτέλεσμα είναι μονίμως το ίδιο: «Συμφωνήστε με τους Θεσμούς και μετά τα λέμε». Κι όμως ο σύντροφος Αλέξης δεν χάνει ευκαιρία να επιμένει στην ίδια, αποτυχημένη τακτική. Με αποτέλεσμα η αξιολόγηση και πάλι να απομακρύνεται, με ανυπολόγιστη ζημία για την οικονομία.

Η ανικανότητα αυτή της κυβερνητικής (μη) διαπραγμάτευσης μοιραία οδηγεί σε βαθύ εκνευρισμό, που καθίσταται πρόδηλος από την στιγμή, που η επίπτωση των μέτρων, που φαίνεται να συμφωνεί μέχρι στιγμής τουλάχιστον η κυβέρνηση, έχουν οδυνηρές επιπτώσεις στα χαμηλά, λαϊκά εισοδήματα, με την δραστική μείωση του αφορολογήτου και την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις. Μολονότι το μεγάλο πρόβλημα για το Μαξίμου παραμένουν τα εργασιακά σε συνδυασμό με την πώληση της ΔΕΗ. Υπό τις συνθήκες αυτές μοιραία ο φόβος του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του είναι μήπως έλθουν σε ευθεία σύγκρουση με τους αριστερούς συνδικαλιστές και με τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, που αποτελούν την προνομιακή δεξαμενή ψηφοφόρων του, που όμως, όπως καταδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις, συνεχώς αδειάζει.  Στην αδιέξοδη αυτή κατάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ κι οι συνεταίροι του ΑΝΕΛ αναγκάζονται να ανακαλύψουν «συνωμοσίες» που δήθεν εξυφαίνονται από τους πολιτικούς τους αντιπάλους για την ανατροπή της κυβέρνησης. Παλιά, δοκιμασμένη συνταγή της Αριστεράς να κατασκευάζει «εχθρούς» και «συνωμότες». Μόνο που πλέον ο κόσμος είναι πολύ κουρασμένος κι απογοητευμένος για να συγκινηθεί από τέτοιου είδους επικοινωνιακές μεθοδεύσεις.

Facebook Comments