Ο “ήσυχος” Βενιζέλος και η Φώφη με τον αναπνευστήρα

Ο Βενιζέλος καθόταν ήσυχος. Μάλιστα με τη σοβαρή στάση του, τον ορθολογικό λόγο του και τη στιβαρή κοινοβουλευτική του αντιπολίτευση, έδινε υπόσταση σε ένα κόμμα που “παλινωδούσε” μεταξύ της σοσιαλδημοκρατίας και του καιροσκοπικού “συριζαϊσμού”. Απεδείχθη πολλές φορές και όχι μόνο από τις δηλώσεις των στελεχών του. Κυρίως το απέδειξε η ευκολία όσων αυτομόλησαν στην Κουμουνδούρου, θεωρώντας ότι ο κουτσαβακισμός των αριστεριστών τους ταιριάζει περισσότερο απ’ ότι το μετριοπαθές κέντρο.

Σ’ αυτό το κόμμα ανεμοδούρα, ο Βενιζέλος ήταν μία πυξίδα. Προσωπικά εκτιμώ ότι έδινε στους ψηφοφόρους τη σιγουριά ότι αυτό που απέμεινε από την ιστορική παράταξη δεν θα ενδώσει -εύκολα- στον λαϊκισμό.

Η Φώφη επέλεξε να το κάνει έστω και με τον δύσκολο τρόπο. Διότι σε ένα πολιτικό σκηνικό το οποίο βασίζεται εν πολλοίς στη διαχείριση των συμβόλων, η αποπομπή Βενιζέλου στερεί από το ΚΙΝΑΛ έναν βασικό λόγο για τον οποίο θεωρούνταν τμήμα του φιλοευρωπαϊκού-εκσυγχρονιστικού τόξου. Ο Βενιζέλος ήταν αναμφίβολα ένα σύμβολο μιας εντελώς διαφορετικής πολιτικής από αυτή που βιώνουμε την τελευταία τετραετία.

Δεν ξέρω αν όντως μια τέτοια κίνηση μετατρέπει αυτόματα το ΚΙΝΑΛ σε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα όμως αποδυναμώνει το ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εντός του κόμματος. Στελέχη που ανήκουν σ’ αυτό το κομμάτι ίσως κληθούν πλέον να αναθεωρήσουν τη στάση τους και μάλιστα μερικές εβδομάδες πριν από τις κρίσιμες εθνικές εκλογές. Εκεί που το ΚΙΝΑΛ καλείται να αγωνιστεί για την επιβίωσή του μετά το χλιαρό αποτέλεσμα της ευρωκάλπης.

Ειδάλλως ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους καταπιεί. Ή έστω μια διάδοχη κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσε να δρομολογεί ο Τσίπρας στις μανούβρες που κάνει για να προσεγγίσει τη σοσιαλδημοκρατία καθώς βλέπει ότι με τους παλιούς συντρόφους του δεν έχει τύχη.

Μια κατάσταση η οποία βεβαίως δεν δείχνει να δυσαρεστεί τους πάντες εντός του ΚΙΝΑΛ. Η πολιτική ίσων αποστάσεων την ώρα που σύντροφοί τους στο κόμμα διώκονταν πολιτικά με ¨κουκουλοφόρους” μάρτυρες φανέρωνε ότι για πολλούς το φλερτ ήταν ανοιχτό.

Ωστόσο δεν είναι αυτό το κυρίαρχο αποτέλεσμα. Προς το παρόν άλλωστε δεν μοιάζει πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να χρειαστεί -κοινοβουλευτικά μιλώντας- μία ουρά. Η κίνηση της Φώφης όμως δίνει μια πνοή ζωής στον χειμαζόμενο Αλέξη Τσίπρα. Έχοντας δεχθεί ένα γερό χαστούκι από την Ευρωκάλπη, ο Τσίπρας δεν ζούσε με την ελπίδα ότι θα κερδίσει τη ΝΔ 40 ημέρες αργότερα αλλά με τον φόβο ότι το ΚΙΝΑΛ μπορεί να αποκτήσει δυναμική παρά την ισχνή επίδοση των ευρωεκλογών. Ενδεχόμενα καλά αποτελέσματα για το ΚΙΝΑΛ και στην σημερινή κάλπη θα τροφοδοτούσαν τους φόβους του, μετατρέποντας την προεκλογική περίοδο σε εφιάλτη.

Δεν μπορώ να ξέρω αν η κυρία Γεννήματα πίστευε ότι θα μπορούσε τόσο απλά να βγάλει τον Βενιζέλο από τη μέση, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Όμως το να επέλεξε να οδηγηθεί στην κάλπη κάνοντας μια προεκλογική καμπάνια με προβλήματα και εσωστρέφεια, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ήταν μια εκ των εναλλακτικών του όποιου σχεδίου της. Μοιάζει απίθανο στο ΠΑΣΟΚ να μην είχαν αναλύσει τις συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής. Γνώριζαν ότι θα είναι σοβαρές και ενδεχομένως ζωτικές. Λάθος δεν μπορεί να έγινε. Για να κατέληξαν να διαχειριστούν έτσι την κατάσταση θα υπήρχε κάποιος “πολύ σπουδαίος λόγος”. Και αυτός δεν μπορεί να αφορούσε στον “ήσυχο” Βενιζέλο…