Η επ’ αυτοφώρω σύλληψη της Εύας Καϊλή λόγω εμπλοκής της σε σκάνδαλο διαφθοράς, βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό.

Αρχικά, η ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών μοιάζει λαβωμένη όχι μόνο λόγω της εμπλοκής της Καϊλή αλλά και του Pier  Antonio Panzeri, ο οποίος από το 2004 ως το 2019 θήτευσε στο Ευρωκοινοβούλιο υπό την ομπρέλα της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D). Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές δήλωσαν συγκλονισμένοι από τους ισχυρισμούς περί διαφθοράς στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Για να το πούμε με διαφορετικά λόγια, συγκλονίστηκαν που μέλη της δικής τους ευρωπαϊκής πολιτικής ομάδας πιάστηκαν στα πράσα με το δάκτυλο χωμένο μέσα στο μέλι του παράνομου χρηματισμού. Δε γνώριζαν; Δεν υποψιάστηκαν; Δεν το έψαξαν; Κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου;

Για την Ελλάδα, το σκάνδαλο αποτελεί σοβαρό πλήγμα για το ΠΑΣΟΚ.  Η προεκλογική τράπουλα ανατρέπεται και το παιχνίδι του προεκλογικού αγώνα στρέφεται, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αξίζει να απαντηθεί αν ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (πρώην ευρωβουλευτής και συνεργάτης της κυρίας Καϊλή από το 2014) Νίκος Ανδρουλάκης μπήκε ποτέ κι αυτός στο στόχαστρο των βελγικών αστυνομικών αρχών σε μια προσπάθεια εξιχνίασης του τι συνέβαινε στους διαδρόμους της ευρωπαϊκής πολιτικής όλα αυτά τα χρόνια.  Να απαντηθεί επίσης αν μια τέτοια ενδεχόμενη έρευνα αποτέλεσε έναυσμα για την παρακολούθησή του από την ΕΥΠ και κατά πόσο αυτές οι δύο υποθέσεις σχετίζονται μεταξύ τους.

Κατά δεύτερον, πρέπει να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό το φαινόμενο της διαφθοράς ενδημεί μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αν αυτό που αποκαλύφθηκε είναι η κορυφή του παγόβουνου, τι κρύβεται στον πυθμένα; Πόσες και ποιες ακριβώς πολιτικές ενδέχεται να έχουν προταθεί από ευρωβουλευτές (Έλληνες και μη) που δωροδοκήθηκαν υπό τον όρο ότι θα τις  πριμοδοτήσουν; Ας ξεκινήσουμε μελετώντας σε τι είδους ευρωπαϊκά ψηφίσματα έβαλε τα τελευταία χρόνια την υπογραφή της η κυρία Καϊλή.

Το σημαντικότερο όμως σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι τούτο: την ίδια ώρα που ένας πόλεμος μαίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος και η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη έχει ταχθεί στο πλευρό της Ουκρανίας, οι εμπλεκόμενοι ευρωβουλευτές φέρονται να χρηματίζονταν από το Κατάρ, ένα κράτος σύμμαχο της Ρωσίας.  Οι μοναρχίες του Περσικού κόλπου, ανάμεσα στις οποίες και το Κατάρ, είναι συσπειρωμένες σε στρατηγική συμμαχία με τον Πούτιν, θεωρώντας ότι η Ρωσία παίζει σταθεροποιητικό ρόλο στη Μέση Ανατολή.  Κατάρ και Ρωσία, ως χώρες-παραγωγοί υδρογονανθράκων, αντιστρατεύονται την πράσινη ανάπτυξη και την υποκατάσταση των ορυκτών καυσίμων από εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Στο δίλημμα ‘φιλελεύθερο ή αυταρχικό πολιτικό μοντέλο’ η πολιτική ελίτ του Κατάρ, όπως και της Ρωσίας, διαλέγει τον αυταρχισμό. Καταλαβαίνετε ότι  έχουμε να κάνουμε με ένα ύψιστο θέμα ευρωπαϊκής ασφάλειας αν αποδειχθεί ότι χρηματισθέντες ευρωπαίοι πολιτικοί δρούσαν ως Δούρειος Ίππος προώθησης ρωσόφιλων πολιτικών θέσεων μέσα στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Το 2024 θα διεξαχθούν οι επόμενες Ευρωεκλογές. Ο χρόνος μέχρι τότε δείχνει να είναι αρκετά μακρύς και το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο που θα έχει διαμορφωθεί εκείνη τη στιγμή είναι ακόμα άγνωστο. Ωστόσο, ίσως τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να χαραχθεί μια τομή με το παρελθόν. Θα πρέπει επιτέλους, ίσως για πρώτη φορά, ο πολιτικός κόσμος να αρχίσει να διαχειρίζεται αυτή την εκλογική αναμέτρηση με τη σοβαρότητα που της αρμόζει. Πώς θα το κάνει αυτό;

Σαν πρώτο βήμα, να πάψει να συμπεριφέρεται σαν οι Ευρωεκλογές να είναι υποδεέστερης σημασίας σε σχέση με τις Εθνικές. Δεν πρόκειται για μια εκλογική αναμέτρηση άρπα-κόλλα. Δεν είναι η φυσική ομορφιά και τα ωραία μάτια μιας δημοσιογράφου διαπιστευτήριο για εξασφάλιση μιας θέσης στην Ευρωβουλή.  Σαν δεύτερο βήμα, να επιμορφώσει τη λαϊκή βάση των πολιτικών κομμάτων σε θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Όταν φτάσουμε στο σημείο να το πετύχουμε αυτό, ας ελπίσουμε ότι στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου θα κάθονται πολιτικοί όχι απαραίτητα με προδιαγραφές μοντέλου αλλά με ικανότητες και την αποφασιστικότητα να ξεριζώσουν τα ‘φυτώρια διαφθοράς’ των ευρωπαϊκών οργάνων.   

Facebook Comments