Με σεβασμό στους νεκρούς, τους νέους μας και τις οικογένειες τους και την μνήμη τους, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα παρακάτω, με κίνδυνο να καταστούμε πολύ φρέσκοι με τον θρήνο των ανθρώπων μας στα Τέμπη.
Όμως δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα και μάλιστα γρήγορα. Υπάρχει δικαιολογημένη οργή και το πένθος νέων ανθρώπων δεν σβήνει ποτέ. Το οφείλουμε στη μνήμη των αθώων ψυχών και των συγγενών τους, αλλά και σε όλους τους Έλληνες.
Διαχρονικές ευθύνες, διαχρονικά κομματικά ρουσφέτια, διαχρονικές επιτροπές και πολλαπλά ελεγκτικά κέντρα εξουσίας χαμένα στην γραφειοκρατία του κράτους που καθίστανται τελικά δυστυχώς θανάσιμα.
Το πιο εύκολο (και συνάμα μακάβριο) είναι να βρούμε υπεύθυνους ονομαστικά, αυτός εκείνος και ο άλλος, δεν είναι έτσι όμως. Εννοείται ότι χρειάζεται απόδοση ευθυνών, το οφείλουμε στους συγγενείς των θυμάτων. Φταίνε διοικήσεις, φταίει ο συνδικαλιστικός εναγκαλισμός, φταίει το ελεγκτικό συνέδριο, φταίνε οι κάθε λογής επιτροπές, οι νόμοι των κρατικών διαγωνισμών, ποιος φταίει τελικά ; Όλοι μαζί; Η νοοτροπία όλων μας;
Επιτέλους, πρέπει να τα αλλάξουμε όλα αυτά.
Και στους δήμους τα ίδια, για να κάνεις έργο πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας και να περάσεις διαδικασίες ετών. Είναι δυνατόν να δουλέψουμε έτσι και να θέτουμε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές; Να έχουμε θυσίες;
Ως ασφαλιστής αναλαμβάνω καθημερινά προσωπική ευθύνη.
Η διάχυση ευθυνών στο κράτος ενισχύει την ανικανότητα ορισμένων και οδηγεί σε τραγωδίες.
Το είδαμε, ότι όταν θέλουμε μπορούμε, με την ψηφιακή επανάσταση του κράτους, με τις συντάξεις, με τις αλλαγές στην παιδεία και σε άλλες πτυχές του κράτους τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να γίνουν κι άλλα πολλά, αλλά φάνηκε ότι αν υπάρχει ΣΧΕΔΙΟ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ όλα γίνονται.
Πρέπει να συνεχίσουμε και μάλιστα με ταχύτητα, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, με σεβασμό στους νεκρούς για να μπορέσουμε να πούμε ότι η άδικη «θυσία» τους δεν πήγε χαμένη.
Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ με αυτά που γράφω, παίρνω το θάρρος να τα πω και ίσως μέσα στον θρήνο να είμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί.
Αν δεν τα αλλάξουμε όλα τώρα, δεν έχουμε ελπίδες ως έθνος και για το μέλλον των νέων μας.
Ανείπωτη η θλίψη και η τραγωδία.
Πολιτικά πρέπει να δώσουμε λύσεις αμέσως χωρίς καθυστερήσεις.
Το οφείλουμε σε όλους και ειδικά στους νέους μας.
Facebook Comments