Η Πορτογαλία ξεπλήρωσε αυτές τις μέρες ένα ακόμα μέρος του δανείου που είχε στο ΔΝΤ, νωρίτερα από το προβλεπόμενο παρακαλώ. Έφθασε λοιπόν να έχει αποπληρώσει το 80% του συνολικού δανεισμού που πήρε από το ταμείο τον καιρό των μνημονίων της. Η Κύπρος έχει αφήσει προ πολλού πίσω την κρίση και αυτή την στιγμή στο νησί υπάρχει ένας πραγματικός οργασμός ανάπτυξης, από την τραπεζική επέκταση μέχρι το real estate και την οικοδομή. Η (ρακένδυτη προ εικοσαετίας) Ρουμανία φέτος για πρώτη φορά στην ιστορία, μας ισοφάρισε στο (πραγματικό, όχι το κατά κεφαλήν) ΑΕΠ. Αυτή την στιγμή, ο μισθός του ανειδίκευτου εργάτη στην Σόφια της Βουλγαρίας έχει φθάσει στα 550 ευρώ, σχεδόν διπλάσιος απ’ αυτόν που υπήρχε πριν πέντε χρόνια. Το επίπεδο ανεργίας στις βιομηχανικές ζώνες της (άλλοτε ταλαίπωρης) Βουλγαρίας πλησιάζει στο να γίνει μηδενικό. Κοντολογίς, ο γύρω κόσμος μας τρέχει.

Κι εμείς τι κάνουμε; Πανηγυρίζουμε επειδή εγκαταλείψαμε επιτέλους την όπισθεν και καταφέραμε να σταθούμε σ’ ένα σημείο, στο οποίο επιδιδόμαστε στην υγιεινή άσκηση του …σημειωτόν. Βέβαια, οι Πορτογάλοι, οι Κύπριοι, οι Ρουμάνοι ή οι Βούλγαροι, όταν βρέθηκαν μπροστά στο φάσμα της φτωχοποίησης και της επιτροπείας έβαλαν το κεφάλι κάτω και δούλεψαν. Δεν φόρεσαν σταυρωτά τα φυσεκλίκια της δήθεν αντίστασης, ούτε βγήκαν στα βουνά της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αντάρτικο τύπου Βαρουφάκη, ούτε οι μισοί βάλθηκαν να λένε προδότες τους άλλους μισούς. Και φέτος η Πορτογαλία, μόλις εξασφάλισε κάποιο υπερπλεόνασμα, προτίμησε να ξεπληρώσει το ΔΝΤ αντί να το κόψει σε 400άρια και να το μοιράσει ως ελεημοσύνη. Δεν έχει φτωχούς η Πορτογαλία λέτε; Φυσικά έχει, απλώς οι άνθρωποι διαθέτουν την στοιχειώδη λογική για να καταλάβουν πως μια χώρα που ξοδεύει φέτος τα λεφτά της όχι σε επενδύσεις αλλά σε επιδόματα, του χρόνου θα έχει περισσότερους φτωχούς να της τα ζητάνε.

Ειλικρινά σας λέω πως τα τελευταία χρόνια αποφεύγω να πηγαίνω στο εξωτερικό, διότι στεναχωριέμαι. Δεν αντέχω να βλέπω όλους τους άλλους να κάνουν τα αυτονόητα και να προοδεύουν, την ίδια ώρα που στην Ελλάδα κατατρυχόμαστε με επαναστατικές και ταξικές –δήθεν- ιδεοληψίες. Αντί να διπλασιάσουμε το ένα κακόμοιρο ευρώ που μας έχει απομείνει στην τσέπη, ξύπνησε μέσα μας ο Άρης Βελουχιώτης και σφαζόμαστε πως θα το διαμοιράσουμε ανάμεσα σε φτωχούς, φτωχότερους και ντιπ πεινασμένους. Και με βάση την επίσημη κυβερνητική μας πολιτική, κοινός παρονομαστής όλων αυτών των φτωχών, των φτωχότερων και των ντιπ πεινασμένων, δεν είναι να αυξηθούν τα ευρώ που υπάρχουν στην κοινή μας τσέπη, αλλά να …μισούμε όλοι μαζί και με την δέουσα ταξική σφοδρότητα κάποιους μακρινούς πλούσιους. Καλή συνταγή. Η ακριβώς ανάποδη απ’ αυτήν που ακολούθησαν οι Πορτογάλοι, οι Κύπριοι, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι. Αλλά τι ξέρουν αυτοί…

Facebook Comments