Βράδυ της 14ης Ιουλίου ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δίνει συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά και τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να “γράφω” τη συνέντευξη και να σχολιάζω. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, 15 Ιουλίου πλέον, και ενώ η συνέντευξη συνεχίζεται, ενημερώνομαι για επεισόδιο στο χώρο φιλοξενίας του Ελληνικού. Τελικά ήταν νεκρός ένας Αφγανός μετανάστης και υπήρχαν άλλοι δύο τραυματίες.

Χωρίς να έχει διευκρινιστεί η κατάσταση στο Ελληνικό υπάρχει ενημέρωση για φορτηγό στη Νίκαια της Γαλλίας που “σπέρνει” τον θάνατο. Το φορτηγό έπεσε πάνω σε πλήθος ανθρώπων που είχε συγκεντρωθεί στη Νίκαια για να παρακολουθήσει τη ρίψη πυροτεχνημάτων για την εθνική εορτή της 14ης Ιουλίου. Ο απολογισμός τραγικός: 84 νεκροί και περισσότεροι από 120 τραυματίες. Εικόνες νεκρών παιδιών στους δρόμους, εικόνες φρίκης, εικόνες που με ακολουθούσαν για καιρό. Ήταν το πρώτο μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα που κάλυψα δημοσιογραφικά. Έκτοτε, δυστυχώς, ακολούθησαν δεκάδες.

Εκείνη τη νύχτα υπήρξε μία μαραθώνια μετάδοση. Το απόγευμα της 15ης Ιουλίου έφτανε το τέλος της αναλυτικής ενημέρωσης. Και εκεί που αναρωτιόμασταν όλοι πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα έγινε η απόπειρα του τουρκικού πραξικοπήματος. Αρχικά, αιφνιδιάστηκα, νόμιζα ότι κάποιος μας τρολλάρει. Δεν φαινόταν λογικό το όλο.

Και το παράλογο έγινε πραγματικότητα. Ήταν η πρώτη συνεχής ενημέρωση που έκανα. Ο απολογισμός ήταν κάτι περισσότερο από τραγικός. Καταγράφηκαν 265 νεκροί -αμφιβάλλω αν ήταν μόνο τόσοι-, περισσότεροι από 1500 τραυματίες και μία χώρα κυριολεκτικά διαλυμένη με τον Ερντογάν εκείνες τις μέρες να αναδεικνύεται ως παντοδύναμος και σήμερα να καταδιώκει ως πραξικοπηματία όποιον δεν ταυτίζεται μαζί του. Όλοι παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα τα τουρκικά και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ρωτούσαμε ειδικούς αποπειρώμενοι να ενημερώσουμε και να ενημερωθούμε. Βέβαια, είχαμε κι αυτούς εντός Ελλάδος που πανηγύριζαν τη… νίκη της δημοκρατίας.

Πέρσι ήταν ένα καλοκαίρι που τα τρομοκρατικά χτυπήματα άρχισαν να εντάσσονται στην καθημερινότητά μας. Πλέον μετράμε νεκρούς με την ίδια ευκολία που γράφουμε κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει το τέρας και φοβάμαι μήπως αρχίσουμε και του μοιάζουμε. Ένα χρόνο πριν με σόκαραν οι ειδήσεις που έγραφα, ένα χρόνο μετά απλώς προσπαθώ να είμαι όσο πιο έγκυρη και έγκαιρη μπορώ. Κάτι γίνεται λάθος.

Facebook Comments