Τις τελευταίες μέρες στην κυβέρνηση καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες να πείσουν την κοινή γνώμη ότι είναι έτοιμοι να βγουν στις αγορές κι ότι η επιτυχής πώληση του 5ετούς ομολόγου των 2 δις ευρώ, με επιτόκιο 4,6%-4,8%, θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή για το ξεκλείδωμα μεγάλων επενδύσεων αλλά και της επιστροφής στην κανονικότητα για την ελληνική οικονομία, αφού θα είναι το πρώτο βήμα για να μπορεί να δανείζεται το Δημόσιο από τις αγορές σταθερά και κανονικά μόλις τελειώσει το τρίτο μνημόνιο, τον Αύγουστο του 2018.

Μέχρι την στιγμή, που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν ήταν ακόμα γνωστό αν η κυβέρνηση θα αποτολμούσε αυτή την δοκιμαστική έξοδο στις αγορές. Δεν αποκλείεται να το πράξει. Αλλά αν το κάνει, θα πρέπει να έχει γίνει μέχρι την Πέμπτη, οπότε συμβαίνουν δύο σημαντικά γεγονότα, που θα εμποδίσουν στο άμεσο μέλλον, παρόμοια εγχειρήματα. Η συνεδρίαση του ΔΝΤ για το ελληνικό ζήτημα, που θα κρίνει κατά πάσαν βεβαιότητα το ελληνικό χρέος «μη βιώσιμο»,  κι η συνεδρίαση της ΕΚΤ, η οποία δεν πρόκειται καν να εξετάσει το ενδεχόμενο ένταξης των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, το περιβόητο QE.

Ακόμα όμως κι αν μέχρι την Πέμπτη το μεσημέρι, η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών βγουν στις αγορές και συγκεντρώσουν το ποσό των 2 δις, με επιτόκιο κοντά στο 5%, αμφιβάλλω αν θα αποτελεί ουσιαστική επιτυχία για την χώρα και την οικονομία. Ας μην ξεχνάμε ότι κάτι παρόμοιο είχε κάνει το 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Κι έκτοτε έχασε 4 διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις (ευρωεκλογές 2014, βουλευτικές εκλογές Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου 2015, δημοψήφισμα 20150, χωρίς η κατάσταση να ομαλοποιηθεί σε ότι αφορά τη δυνατότητα σταθερής εξόδου μας στις αγορές.

Καθώς ουδείς επείσθη ότι το χρέος είναι διαχειρίσιμο. Έκτοτε τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί. Η χώρα βρίσκεται δύο χρόνια σε capital controls, το τραπεζικό σύστημα αδυνατεί να συνέλθει, η οικονομία βαριανασαίνει και βαρυγκωμά, παρά την άνοδο του τουρισμού, οι υπερβολικοί φόροι διώχνουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις κι η γραφειοκρατία αποτρέπει μεγάλες επενδύσεις. Αν βγει τώρα η κυβέρνηση στις αγορές θα το κάνει προστατευμένα, με φιλικές τράπεζες, που θα τα δώσουν τα 2 δις διότι γνωρίζουν ότι θα τα πάρουν πίσω, αφού δεν τίθεται θέμα χρεοκοπίας της Ελλάδας την επόμενη πενταετία. Αλλά είναι άγνωστο αν αυτή η έξοδος θα έχει συνέχεια, σταθερή και μετά το τέλος του Μνημονίου.

Η κατάσταση παραμένει ρευστή κι αβέβαιη. Καθώς η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου κάνει ότι είναι δυνατόν για να αποτρέψει την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς την ελληνική οικονομία και να προσελκύσει ξένες η κι εγχώριες επενδύσεις. Το πρόβλημα είναι και θεωρητικό, μια και μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι γνωστό τοις πάσι ότι δεν είναι φιλική προς τις ιδιωτικές επενδύσεις. Αλλά κι ουσιαστικό, αφού τα μέτρα πολιτικής, που επιβάλλονται είναι αποτρεπτικά για τους επενδυτές. Γι αυτό κι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας είχε προειδοποιήσει ότι τώρα δεν πρέπει να υπάρξει ούτε καν δοκιμαστική έξοδος στις αγορές, αλλά προηγουμένως θα έπρεπε να υπάρξουν 2-3 εμβληματικές ιδιωτικοποιήσεις, που θα έπειθαν τους διεθνείς τραπεζοπιστωτικούς κύκλους ότι κάτι επιτέλους αλλάζει στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν έχει γίνει. Αντίθετα, η κατάσταση με τις πολιτικές αποφάσεις, που λαμβάνουν οι κυβερνώντες γίνεται ολοένα πιο πολύπλοκη κι αποτρεπτική για τις αγορές. Ας δούμε γιατί, επί τη βάσει των τελευταίων πολιτικών αποφάσεων.

Κατ’ αρχάς, συνεχίζεται ο θόρυβος μετά τις αποκαλύψεις του Γιάνη Βαρουφάκη ότι υπήρχε «κρυφή αντζέντα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για παράλληλο σύστημα πληρωμών κι ουσιαστική έξοδο από το ευρώ. Η ζημιά, που έχουν προκαλέσει αυτές οι αποκαλύψεις, που δεν διαψεύδονται, διεθνώς είναι τεράστια.

Συγχρόνως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάνει ότι είναι δυνατόν για να πείσει ότι απεχθάνεται τις αγορές και τις ιδιωτικές επενδύσεις. Και σε αυτό δεν συνηγορούν μόνον οι υπερβολικοί φόροι, οι επιθέσεις εναντίον της Δικαιοσύνης, ο αυταρχισμός αλλά κι η γραφειοκρατία της Δημόσιας Διοίκησης. Αλλά και μια σειρά από συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα:

1.Ο υπουργός Μεταφορών Σπίρτζης κρατικοποιεί τον ΟΑΣΘ και μεταφέρει τις ζημιές και τα ελλείμματα του στους φορολογουμένους

2. Ο υπουργός Εσωτερικών Σκουρλέτης όχι μόνο παρακάμπτει τις αποφάσεις για τις προσλήψεις και τις μονιμοποιήσεις συμβασιούχων, που περιλαμβάνονται στην συμφωνία με τους δανειστές, αλλά φέρνει νομοσχέδιο για τους Δήμους, που επαναφέρει όλες τις ρουσφετολογικές και δαπανηρές ρυθμίσεις, που είχαν καταργηθεί.

3. Ο υπουργός Ενέργειας Σταθάκης εμποδίζει τις πωλήσεις ακόμα και των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, εμποδίζοντας την όποια απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας

4.Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων για πρώτη φορά από το 2010 αυξάνεται συστηματικά, μαζί με το κόστος για την μισθοδοσία τους

5. Τα προγράμματα μέσω ΕΣΠΑ για την Ανταγωνιστικότητα παραμένουν ανενεργά, κι ένα χρόνο τώρα δεν έχει δοθεί ούτε ένα ευρώ στους χιλιάδες δικαιούχους, που έχουν υποβάλλει σχετική αίτηση

6. Το αλαλούμ με τις εφορίες συνεχίζεται. Και το βάρος για τους ιδιώτες είναι αβάστακτο

7. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν προχωρούν, ακόμα κι όταν ψηφίζονται, και μένουν στα χαρτιά

Με τέτοιου είδους λογικές και πρακτικές είναι προφανές ότι η κυβέρνηση διώχνει τις ιδιωτικές επενδύσεις. Κι απομακρύνει όλους εκείνους, που θα ήθελαν να επενδύσουν είτε σε ομόλογα είτε σε νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Γι αυτό οι σοβαροί αναλυτές εκτιμούν ότι η επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα είναι όνειρο απατηλό, όσο η κυβέρνηση αυτή κουτοπόνηρα δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις και τις συμφωνίες και συνεχίζει να εχθρεύεται ότι το ιδιωτικό

Facebook Comments