Συντάξεις απαξίωσης για απόστρατους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων προβλέπει το ασφαλιστικό σύστημα, όπως έχει διαμορφωθεί έπειτα και από τις τελευταίες παρεμβάσεις της κυβέρνησης. Για το ύπατο αξίωμα των Ενόπλων Δυνάμεων (επίτιμοι αρχηγοί ΓΕΕΘΑ και, κατ’ αναλογία, επίτιμοι αρχηγοί ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ) η μέγιστη σύνταξη έχει περικοπεί στα 1.583 ευρώ μηνιαίως. Η τελευταία μείωση (εξίσου δραστική με εκείνη του 2014) έγινε με την εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου, νόμου που υπενθυμίζουμε ότι ο ίδιος ο υπουργός διαφήμιζε τότε πως θα επιφέρει αύξηση των συντάξεων (!) παράλληλα με την επερχόμενη ανάπτυξη, το 2018.

Καθ’ όλη τη διάρκεια των μνημονίων δεν είδαμε ωστόσο αντίστοιχες περικοπές, ούτε σε βουλευτικά και υπουργικά προνόμια (όπως π.χ. προνομιακή φορολογία, αυτοκίνητα, προσωπική φρουρά και οδηγοί), ούτε σε άχρηστους θύλακες αναποτελεσματικότητας του ευρύτερου δημόσιου τομέα με ακριβοπληρωμένα διοικητικά συμβούλια διορισμένα από κομματικά ρουσφέτια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν άδραξαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν μια λειτουργική και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση. Αντιθέτως με άνεση νομοθετήθηκαν, ψηφίσθηκαν και εφαρμόσθηκαν – άκριτα και οριζοντίως, δηλαδή εξ ορισμού με άδικο τρόπο- δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων σε μεσαία και κατώτερα στρώματα.

Είναι ασφαλώς ίδιον της ανθρώπινης φύσης να εκμεταλλεύεται αδυναμίες του συστήματος, «παραθυράκια» των νόμων, πλημμελή έλεγχο από την πολιτεία και το κράτος. Όμως οι πελατειακές σχέσεις, τα πλαστά πιστοποιητικά, οι ψεύτικες συντάξεις «τυφλών», τα περίεργα εξωπραγματικά επιδόματα, ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας, όλα θα είχαν περιορισθεί εν τη γενέσει τους εφόσον υπήρχε σοβαρό κράτος με ισχυρή θεσμική θωράκιση. Αν υπήρχε υπεύθυνη πολιτεία ως υπερκείμενο οικοδόμημα που να διασφαλίζει ισονομία, ισοπολιτεία και δικαιοσύνη για όλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η χώρα χρειάζεται ένα ‘πέπλο… αξιοκρατίας’. Η ηθική απαξίωση που κλιμακώνεται στα χρόνια της κρίσης είναι ακόμα μεγαλύτερη από την οικονομική· ειδικά δε όταν αφορά ανθρώπους με αδιαμφισβήτητη και ανιδιοτελή προσφορά στην πατρίδα, όπως είναι τα ανώτερα και ανώτατα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Εκτός λοιπόν από τους ισχυρούς θεσμούς, μείζονα σημασία έχουν και τα πρόσωπα. Αντιγράφοντας από το «Σημείωμα …σημαιοφόρου», στην άσκηση εξουσίας θα πρέπει να προσκληθούν οι ‘άριστοι’, αλλά από τους ‘μέσους’ ανθρώπους. Η ‘μεσότητα’ ως Αριστοτελική έννοια είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της συνεκτικής ύλης στην κοινωνία. Είναι η ουσία της αρετής και αναζητείται πάντοτε ανάμεσα στην έλλειψη και την υπερβολή. Το πρώτο κριτήριο για τον στόχο της μεσότητας είναι ο ορθός λόγος. Και δεν θα συμβιβασθούμε με τίποτε λιγότερο από αυτόν…

Το χαμένο αφήγημα πρέπει να αναδυθεί…

Facebook Comments