Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τον τίτλο «Women in the City #1 : The Sex Ratio & Growing imbalance in European Cities»  του «cities in transition» εξετάζεται η ραγδαία μεταβαλλόμενη αναλογία φύλου των ευρωπαϊκών χωρών και πόλεων και η επιπτώσεις της στις σχέσεις των φύλων και την τεκνοποίηση.

«Από ιστορικής άποψης, ο ευρωπαϊκός πληθυσμός έχει έναν πληθυσμό ελαφρώς θηλυκά κυριαρχούμενο. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει παντού στην Ευρώπη». « Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και η επέλαση του καπιταλισμού είχαν ως επί το πλείστον επιπτώσεις στους άνδρες (στις χώρες που συστάθηκαν απ τη διάλυση της).  Οι άνδρες αισθάνθηκαν μεγαλύτερη πίεση για να κερδίσουν χρήματα, ενώ τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονταν. Αυτό ώθησε τους άνδρες να στραφούν στο αλκοόλ και τα τροχαία ατυχήματα να συμβαίνουν συχνότερα και πιο δραστικά. Το 80% των αυτοκτονιών πραγματοποιούνται από άνδρες (στοιχεία από τη Λετονία)».

«Στις  ευρωπαϊκές πόλεις, μπορεί να εντοπιστεί μεγάλη διαφορά μεταξύ ανδρικών και γυναίκειων πληθυσμών. Ένα παντοδύναμο γυναικείο πλεόνασμα μπορεί να εντοπιστεί και στη Νότια Ευρώπη, αν και είναι αβέβαιο γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό.

Η εισροή μεταναστών ως παράγοντας που αλλάζει τις αναλογίες φύλου είναι έκδηλη στην Βόρεια Ευρώπη (Σουηδία κλπ) όπου οι άνδρες –πια- είναι ελαφρά περισσότεροι. 

Τα στοιχεία από την Ιταλία και την Ελλάδα δείχνουν ότι το 66% περίπου των μεταναστών είναι άνδρες. 

Ποιες είναι οι συνέπειες αυτού του αρσενικού πλεονάσματος; 

Ο Thomas Johansson εξηγεί ότι μπορεί να υπάρξουν δύο τάσεις. Οι γυναίκες θα μπορούσαν  είτε να αυξήσουν την διαπραγματευτική τους δύναμη κατά την επιλογή ενός συντρόφου (επειδή θα έχουν περισσότερους άντρες από τους οποίους θα επιλέξουν.) 

Ή, η δεύτερη τάση, και λιγότερο αισιόδοξη,  να οδηγηθούν σε αυξημένο κίνδυνο παρενόχλησης από τους άνδρες.

 Οι φεμινίστριες δεν είναι επίσης σίγουρες για το τι σημαίνει αυτή η ανισορροπία μεταξύ των φύλων για την ευρωπαϊκή κοινωνία. 

Ευρωπαϊκές πόλεις

Παντού στην Ευρώπη, μπορεί να εντοπιστεί μια κυρίαρχη τάση: Aυτή του γυναικείου πλεονάσματος στις αστικές περιοχές.

Αυτή η τάση είναι σαφώς ορατή στον παρακάτω χάρτη, όπου το ESPON (Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο, Εδαφική Ανάπτυξης και Συνοχής) εξέτασε την αναλογία φύλου για άτομα ηλικίας μεταξύ 25 και 29 ετών.

Οι γυναίκες, κυρίως με μόρφωση, κινούνται στις πόλεις  για αρκετούς λόγους. Πρώτον, υπάρχουν περισσότερα πανεπιστήμια στις πόλεις απ ό, τι στις αγροτικές περιοχές.  Δεύτερον, αυτές μορφωμένες γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να βρουν μια κατάλληλη δουλειά στις πόλεις.»

«Σύμφωνα  όμως και με άλλη μελέτη  του Πανεπιστήμιου της Κολούμπια : «Σε ολόκληρο τον βιομηχανικό κόσμο, οι νέες γυναίκες ξεπερνούν τους νέους άνδρες στις αστικές περιοχές. Αυτό μπορεί να συνδέεται με υψηλότερα εισοδήματα ανδρών στις αστικές περιοχές.

Η παρουσία ανδρών με υψηλά εισοδήματα μπορεί να προσελκύσει όχι μόνο ειδικευμένα αλλά και ανειδίκευτα θηλυκά.

Έτσι, το πλεόνασμα των γυναικών στις αστικές περιοχές μπορεί να οφείλεται σε συνδυασμό καλύτερων αγορών εργασίας και γάμου. Τα σουηδικά δεδομένα υποστηρίζουν τα αποτελέσματα αυτά. Τέλος, σε όλο τον δυτικό κόσμο, οι αγροτικές περιοχές είναι ελλειμματικές σε  νέες γυναίκες».

          «Στην Ολλανδία, ενώ η  ετήσια αναλογία των φύλων είναι 105 αγόρια γι κάθε 100 κορίτσια, το «αρσενικό πλεόνασμα» εξαφανίζεται σε τέσσερις μεγάλες πόλεις της Ολλανδίας, όπου νεαρές γυναίκες αποτελούσαν την πλειοψηφία το 2014.

Η Στατιστική υπηρεσία της  Ολλανδίας ανακοίνωσε ότι η αναλογία των δύο φύλων στο δήμο της Ουτρέχτης είναι 138 νεαρές γυναίκες για κάθε 100 νεαρούς άνδρες.

Το «πλεόνασμα νεαρών γυναικών» στις τέσσερις μεγάλες πόλεις υπάρχει εδώ και πολύ καιρό και έχει αυξηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτές οι γυναίκες βρίσκουν τους μελλοντικούς συντρόφους τους σε μία από τις μεγάλες πόλεις».

«Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να καταλήγουν στην πόλη.  Εν ολίγοις όμως, δεν προκαλείται μόνο brain drain  στις αγροτικές περιοχές, αλλά και  έλλειψη θηλυκών, προκαλώντας μια ακόμη ανισορροπία μεταξύ των φύλων.

Ποιες είναι οι συνέπειες της ανισορροπίας αναλογίας φύλων;

Όπως προαναφέρθηκε, οι δυσαναλογίες της ισορροπίας φύλου μπορούν να έχουν πιο σοβαρές συνέπειες από ό, τι συνήθως υποθέτουν οι άνθρωποι.  Ενας ανδρικα κυριαρχούμενος πληθυσμός μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη επιθετικότητα έναντι των γυναικών και σε αντιστροφή των προσπαθειών ισότητας στις ευρωπαϊκές χώρες. 

Ο Καναδάς φαίνεται να είναι η πρώτη χώρα που ασχολείται με αυτό το ζήτημα. Ως εκ τούτου, η νέα φιλελεύθερη κυβέρνηση του Justin Trudeau ανακοίνωσε ότι θα επιτρέψει είσοδο μεταναστών μόνο σε γυναίκες, συνοδευόμενα παιδιά και οικογένειες από τη Συρία το 2016.

Ένα γυναικείο πλεόνασμα, ωστόσο, θα μπορούσε να αποτελέσει επίσης λόγο ανησυχίας. Ήδη οδήγησε στην Ευρώπη σε πολλές άγαμες μεσήλικες γυναίκες.  Αυτό δεν φαίνεται να είναι ένα πολύ πιεστικό ζήτημα, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα περισσότερες νέες γυναίκες των νέων γενεών, επίσης μορφωμένες γυναίκες στις πόλεις, είναι. 

Αν οι άνδρες τείνουν να μένουν στις αγροτικές περιοχές και οι γυναίκες να μετακινούνται στις πόλεις, είναι πολύ απίθανο να «συναντηθούν» ποτέ.

Και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανησυχητική μείωση του πληθυσμού, όπως συμβαίνει σήμερα στη Δανία».

«Η Δανέζικη Ένωση Οικογενειακού Σχεδιασμού”, παρουσίασε στην εκδήλωση “Sex Week” σχέδια στα παιδιά του σχολείου για το πώς και γιατί θα έπρεπε να κάνουν περισσότερα Δανεζάκια : Μετά την αποφοίτηση από το σχολείο, φυσικά, αλλά όχι πολύ μετά!

Στη συνέχεια, οι μελλοντικοί γονείς της Δανίας θα μάθουν τον καλύτερο χρόνο για να αναπαραχθούν, όταν είναι στο τέλος της εφηβείας ή αρχές της δεκαετίας των 20, δηλαδή, και όχι μετά από 20 χρόνια στο εργατικό δυναμικό όπου θα έχουν κάνει το σπέρμα τους αδύναμο και τα αυγά τους σάπια.

Ο Bjarne Christensen, εκτελεστικός διευθυντής του Sex and Society, αναφέρει: “Έχουμε έναν πολιτισμό στη Δανία όπου τείνεi να παρατείνεται ο χρόνος της πρώτης γέννας στα 29 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν παιδιά πολύ αργότερα”.

Ακόμη και για γόνιμα ζευγάρια, καθυστερημένη τεκνοποίηση σημαίνει μικρότερες οικογένειες, ενώ για πολλά ζευγάρια, η καθυστέρηση της πρώτης εγκυμοσύνης σημαίνει αύξηση των πιθανών υπογονιμότητας.

Το καταθλιπτικό αποτέλεσμα: αν και τα περισσότερα ζευγάρια θέλουν μεταξύ δύο και τριών παιδιών, το ποσοστό γεννήσεων είναι στην πραγματικότητα 1,7 ανά γυναίκα. Μόλις 55.873 παιδιά γεννήθηκαν στους Δανούς πέρυσι, έναντι 65.000 το 2008.

Ένα ακόμα παράδειγμα της πατριωτικής έκκλησης του Sex and Society δόθηκε πέρυσι από το δανικό ταξιδιωτικό πρακτορείο Spies.  Σε μια τηλεοπτική διαφήμιση ενθάρρυνε το ταξίδι ως θεραπεία, υποστηρίζοντας ότι “το 10% των Δανών σχεδιάζονται κατά τις διακοπές (“Κάνε το για τη Δανία”).

Κανείς δεν κοιτάζει τα βασικά αίτια, παρατηρεί ο Brian Clowes της Human Life International, της παγκόσμιας οργάνωσης υπέρ της ζωής: Δεκαετίες προαγωγής του σεξ ως δραστηριότητας σχεδιασμένης για ευχαρίστηση χωρίς συνέπειες και απεριόριστης έκτρωσης.

“Ένα από τα χαρακτηριστικά του φεμινιστικού κινήματος υπέρ της άμβλωσης είναι η συνολική κοντόφθαλμη του όραση“, ανέφερε ο Clowes στο LifeSiteNews. “Η απεριόριστη έκτρωση μας άφησε θύμα αθέμιτων συνεπειών – παρακμή πληθυσμού».

Στην Ελλάδα στις περιφέρειες Αττικής και Κ. Μακεδονίας το γυναίκειο φύλο υπερτερεί αριθμητικά (περίπου κατά 200.000, που ανεπίσημα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο), ενώ αντίστροφο έλλειμμα υπάρχει στην επαρχία.

Η φυγή 500.000 νέων στο εξωτερικό έχει επιδεινώσει αυτή την κατάσταση, ενώ η οικονομική κρίση μαζι με το εξωφρενικό κόστος ζωής λογω της φορολογίας των νοικοκυριών και επαγγελματιών, η ανεργία και η υποαπασχόληση δεν προμηνύουν τίποτα αισιόδοξο πλην ανάγκης εξόδου της παρούσας γενιάς/ελίτ από κάθε εξουσία επί της χώρας κι ευκταιον και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

H πολίτικη ελίτ αδιαφόρησε πλήρως μετά των ευρωπαίων (ατέκνων) ομολόγων της, με συνέπεια την πληθυσμιακή ερημοποίηση της περιφέρειας, την καθολική άφεση στην τύχη του δημογραφικού και χωροταξικού σχεδιασμού με δραματικές συνέπειες και στην Αττική και τελικά την καταρράκωση των δεικτών αναπλήρωσης πληθυσμού. 

Είχε προηγηθεί η εκτόξευση της ηλικίας γάμου – κτήσης πρώτου παιδιού από τα 20-25 χρονιά στα 31 μαζι με πανευρωπαϊκό ρεκόρ εκτρώσεων.

Ωστόσο η οικονομική κρίση μονο τα τελευταία χρόνια μπορεί να θεωρηθεί ως αιτία της υπογεννητικότητας. Το φαινόμενο είχε ξεκινήσει πιο νωρίς – τη δεκαετία του 2000, στην εποχή της ευμάρειας – και οφειλόταν παραδόξως ακριβως σε αυτή και –κυρίως- στις εσφαλμένες πεποιθήσεις που επικρατήσαν τότε, όπως στην Δανία και τη Δύση γενικότερα.

Facebook Comments