Λογικά, τον Δεκέμβρη του συφοριασμένου 2020 μ.Χ., ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα σηκωθεί στην Βουλή και δείχνοντας ένα χαρτί που θα γράφει ύφεση γύρω στο 7%, θα ισχυριστεί ότι τα πήγε καλά. Έχοντας να διαχειριστεί μια οικονομία που στηρίζεται πρωτίστως στον τουρισμό (ένα απ’ τα μεγαλύτερα παγκόσμια θύματα της πανδημίας), μια ύφεση αυτού του ύψους (ή μάλλον βάθους) θα θεωρηθεί μεσομακροπρόθεσμα διαχειρίσιμη. Θα δείξει και τα στοιχεία άλλων ισχυρότερων από μας ευρωπαϊκών χωρών, μερικά από τα οποία ενδέχεται να είναι χειρότερα από τα δικά μας. Αυτό όμως που κυρίως θα κάνει, θα είναι να πουλήσει ελπίδα για το 2021, για μια θηριώδη ανάπτυξη που θα επουλώσει τις φετινές πληγές αξιοποιώντας την πετυχημένη αντιμετώπιση της πανδημίας και τα ευρωπαϊκά χρήματα. Είναι σα να τον βλέπω μπροστά μου.

Ο Τσίπρας από την μεριά του, θα πάρει το 7%, θα αφαιρέσει απ’ αυτό το 4% που είπε ο Στουρνάρας στην αρχή της κρίσης και θα πει ότι το υπόλοιπο 3% είναι «ύφεση Μητσοτάκη». Προφανώς θα υιοθετήσει κάθε αίτημα κοινωνικών ομάδων ή επαγγελματικών κατηγοριών, θα υποστηρίξει πως αν ήταν αυτός στην εξουσία τα πράγματα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα και θα προβλέψει ότι η οικονομική κρίση θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά λόγω της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Όσο για την αναμενόμενη ανάπτυξη του 2021, θα εξηγήσει εκ των προτέρων ότι δεν θα ωφελήσει τον απλό κόσμο διότι η ταξική πολιτική Μητσοτάκη θα την κατευθύνει προς μια ολιγαρχία κι όχι προς την μεσαία και κατώτερη τάξη. Κι αυτόν είναι σα να τον βλέπω μπροστά μου.

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, το παιχνίδι δεν θα παιχτεί στον απολογισμό της κρίσης που θα κάνουν ο Κυριάκος ή ο Αλέξης. Θα παιχτεί στο πως θα αποτυπωθούν στην λαϊκή συνείδηση όσα θα συμβούν από τώρα μέχρι και το τέλος του χρόνου. Αν μέσα στους επόμενους έξι μήνες δεν διαρραγεί η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και το κράτος (κατ’ επέκταση στην κυβέρνηση) κι αν ο κόσμος διατηρήσει την πεποίθηση ότι η κρίση αυτή είναι περαστική, τότε ο Κυριάκος θα χει κερδίσει το παιχνίδι. Αν δείτε εκδηλώσεις οργής και αγανάκτησης στους δρόμους ή στους εργασιακούς χώρους, αν μια γενικευμένη απελπισία καταλάβει τους ήρεμους (παρά τους προβληματισμούς τους) πολίτες, τότε θα χει κερδίσει το παιχνίδι ο Αλέξης.

Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Στο εξάμηνο που έρχεται, θα παιχτεί το ποιος θα κυβερνά την χώρα το 2025, ίσως και μετά. Διότι το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης απέρριψε το σενάριο των διπλών εκλογών τώρα, δεν σημαίνει ότι θα το ξανασκεφτεί πια στο τέλος της τετραετίας. Κάπου εκεί στο βάθος του ορίζοντα παραμονεύουν οι συμπληγάδες της απλής αναλογικής, τις οποίες για να ξεπεράσει χρειάζεται να μπει στον εκλογικό αγώνα διαθέτοντας ευκρινέστατη διαφορά από τον αντίπαλο του. Αν ως το τέλος του χρόνου το καταφέρει αυτό, τότε ο Μητσοτάκης θα μπει στο 2021 με ούριο άνεμο στα πανιά του, οπότε κάθε ενδεχόμενο μέσα στον χρόνο εκείνον είναι πιθανό. Αρκεί να καβατζάρει σχετικά αλώβητος αυτούς τους έξι κρίσιμους μήνες.

Facebook Comments