Ανοικτά σχολεία, κλειστά σχολεία. Λογικά τα κρούσματα μας αν αντικρύσουμε τον πλανήτη συνολικά ή απόδειξη κυβερνητικής ανικανότητας; Λογική ή καταστροφική αντιπολίτευση πάνω σε μια πανδημία; Επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού και σε άλλες ομάδες ή όχι; Να αρχίσουν να χαλαρώνουν σιγά-σιγά τα περιοριστικά μέτρα ή να παραταθούν; Είναι ακριβά τα τεστ ή θα έπρεπε να χορηγούνται δωρεάν; Οι υπόλοιποι ευρωπαίοι έχουν μεγαλύτερες παροχές ή είμαστε σαν όλους κι εμείς;

Να λοιπόν που η πολιτική μας ζωή, οι οικονομικές μας προοπτικές, η κοινωνική μας δραστηριότητα, η εργασιακή μας καθημερινότητα, συνεχίζουν να κινούνται στον ρυθμό μιας πανδημίας που δείχνει τρομακτική αντοχή στον χρόνο. Που με τα μπρος-πίσω της, με τα πήγαινε-έλα της, με την διαρκή εναλλαγή φόβων και ελπίδων, μονοπωλεί την ζωή μας επί δύο και παραπάνω χρόνια την ζωή μας. Τώρα πάλι έχουμε ξαναμπεί στο τρυπάκι της ελπίδας ότι με την αστραπιαία μετάδοση της Όμικρον και με την χαμηλή της νοσηρότητα, το πράγμα πάει προς το τέλος του. Αφού πρώτα περάσαμε τον απόλυτο τρόμο ότι θα κολλήσουμε όλοι μας, εμβολιασμένοι ανεμβολίαστοι.

Μακάρι να τελειώνουμε. Όμως αν το δούμε πιο ψύχραιμα, τα καλοκαίρια ηρεμούμε κάπως και τους χειμώνες το πράγμα αγριεύει. Είθε του χρόνου να μην το ξαναζήσουμε. Διότι και το οικονομικό επιτελείο ήταν σίγουρο ότι δεν θα ξαναδώσει ενισχύσεις, να όμως που ξανάβαλε χέρι στο κρατικό ταμείο για να ανακουφίσει επιχειρήσεις. Ενώ παράλληλα τρέχουν και οι ενισχύσεις για την ακρίβεια στο ρεύμα, η οποία οφείλεται εν πολλοίς στο τέλος μιας πανδημίας που τελικά δεν ήρθε. Μπερδεμένοι καιροί, δύσκολοι.

Μόνο το πολιτικό μας σκηνικό μοιάζει σχεδόν ακίνητο και αναλλοίωτο. Η κυβέρνηση γρατζουνίζεται κάθε τόσο από την συνεχή διαχείριση κρίσεων, ο χώρος της κεντροαριστεράς βρίσκεται υπό καθεστώς διαρκών εσωτερικών ζυμώσεων, πότε το ΚΙΝΑΛ που επανήλθε πότε ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν λέει να συνέλθει, όμως το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει ουσιαστικά μηδενικό. Σε τελευταία ανάλυση, με σχεδόν τρία χρόνια κυβέρνηση Μητσοτάκη, οι συσχετισμοί παραμένουν εκεί που διαμορφώθηκαν στις εκλογές του 2019.

Βέβαια, όσο θα φεύγουν οι μήνες, τόσο θα αρχίσει να διαμορφώνεται κλίμα εκλογικό. Όχι για την άνοιξη στην οποία οδεύουμε, αλλά για το επόμενο φθινόπωρο. Το εκλογικό κλίμα ξεκινά με μια εκλογολογία που απλώνεται εύκολα σαν πετρελαιοκηλίδα. Απλώς τώρα η έξαρση της πανδημίας την κάνει ανεπίκαιρη και λίγο σαχλή. Θα έρθει όμως η ώρα της, με το που θα πέσουν τα κρούσματα και θα ζεστάνει λίγο ο καιρός. Και τότε ο Μητσοτάκης θα πρέπει να απαντήσει. Αλλά πριν απαντήσει, πρέπει να αποφασίσει…  

Facebook Comments