O Tom Palmer μιλά αποκλειστικά στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο για το χρέος της Ελλάδας για την απληστία των κοντόφθαλμων Ελλήνων πολιτικών όπως τους αποκαλεί και το λάθος της Ελλάδας να μπει στο ευρώ. 

Ο Tom Palmer είναι ένας από τους σηµαντικότερους δηµόσιους διανοούµενους (public intellectuals) του σύγχρονου κινήµατος για την Ελευθερία. Έχει εµπνεύσει διανοητές, ακαδημαϊκούς, ακτιβιστές, και εθελοντές σε ολόκληρο τον κόσµο. Είναι ένθερµος υποστηρικτής και συνεργάτης πολλών προσπαθειών υπέρ της ελεύθερης οικονοµίας, της υπεράσπισης των πολιτικών ελευθεριών, της ανοιχτής κοινωνίας και της προστασίας των ατοµικών δικαιωµάτων. Έχει συντάξει πέντε συλλογές δοκιμίων και είναι ο συγγραφέας του “Realizing Freedom: Libertarian Theory, History and Practice” (επεκταθείσα έκδοση 2014).

Ποια η γνώμη σας για την Ελλάδα και την κρίση; Ποια τα κύρια αίτια;

Δεν πρόκειται για μια παροδική κρίση, αλλά για μια πολύ σοβαρή πρόκληση για το μέλλον της χώρας. Η κρίση είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων: πρώτον του παρεοκρατικού και διεθφαρμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος που θεωρούσε ότι το κράτος δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα σύνολο πόρων που μπορούν να χαρίζουν σε οργανωμένα συμφέροντα με πολιτικές διασυνδέσεις. Δεύτερον, και ως αποτέλεσμα του πρώτου, οι εκτός ελέγχου δαπάνες και τα βουνά χρεών που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Η λύση είναι να δοθεί σημασία στην αριθμητική και τις βασικές ηθικές αρχές. Η κλοπή είναι ανήθικη και οδηγεί στην καταστροφή όταν καθίσταται θεμέλιο του κράτους.

Έχετε ασχοληθεί με την προώθηση της ατομικής και οικονομικής ελευθερίας σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ποιες χώρες αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες;

Οι χώρες που είναι πιο δύσκολο να αλλάξουν είναι αυτές που είναι βυθισμένες στη δικτατορία, κάτι που δεν ισχύει για την Ελλάδα, ή τουλάχιστον όχι ακόμα, και αυτές που αισθάνονται ότι ευημερούν επειδή παίρνουν χρήματα από το μέλλον και τα ξοδεύουν σήμερα, κάτι που είναι ευχάριστο και κανείς δεν θέλει να το παραδεχθεί. Η Ελλάδα βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση πριν λίγα χρόνια, αλλά ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός. Άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, βρίσκονται δέκα με δεκαπέντε χρόνια πίσω, και έτσι είναι δύσκολο στους ανθρώπους να παραδεχθούν την αδικία που υφίστανται οι νέοι από τους μεγάλους, οι οιποίοι ζουν εις βάρος τους. Η αριθμητική όμως είναι αμείλικτη. Στο τέλος έρχεται πάντα η ώρα του λογαριασμού.

Αν μπορούσατε να μοιραστείτε με το ελληνικό κοινό μια ιστορία από τα ταξίδια σας, ποια θα ήταν;

Υπάρχουν πολλές … αλλά μόνο μία. Εντάξει. Είναι μια αρκετά παλιά ιστορία. Μιλούσα κατά τη διάρκεια μιας πτήσης με κάποιους Ιταλούς που είχαν μόλις συνταξιοδοτηθεί, κάπως πρόωρα. Προσέβλεπαν σε μια ζωή γεμάτη ταξίδια και απολαύσεις, μια και ήταν τώρα συνταξιούχοι. Τους ρώτησα αν ζούσαν από τις αποταμιεύσεις τους. Με κοίταξαν λες και ήμουν τρελός. Τους ρώτησα από πού προέρχονταν το χρήματα για τα ταξίδια τους. Με ξανακοίταξαν σα να ήμουν απλά τρελός και μου απάντησαν με αφοπλιστική φυσικότητα: «Το κράτος!» Δεν τους περνούσε καν από το μυαλό ότι το κράτος πρέπει να πάρει τα χρήματα από κάπου προκειμένου να χρηματοδοτήσει το πρόωρο συνταξιοδοτικό τους lifestyle. Όταν ρώτησα αν θεωρούσαν σωστό να απολαμβάνουν τώρα μια καλή ζωή βάζοντας παρακαταθήκη το μέλλον των εγγονιών τους, συνέχισαν να με κοιτούν με τον ίδιο τρόπο.

Πιστεύω ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν αυτό που προσπάθησα να πω στους Ιταλούς (πρόωρους) συνταξιούχους.

Πολλοί Έλληνες αποδίδουν την κρίση στις ελεύθερες αγορές και τους εγγενείς ανταγωνισμούς της καπιταλιστικής οικονομίας. Πιστεύουν επίσης ότι ήταν αποτέλεσμα διεθνών παρεμβάσεων. Τι θα τους λέγατε;

Η απληστία των κοντόφθαλμων Ελλήνων πολιτικών ήταν αρκετή για να δημιουργήσει την κρίση από μόνη της. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε το λάθος να τους αφήσει να συνεχίσουν το «πάρτυ» επιτρέποντας στην Ελλάδα να μπει στο Ευρώ, γεγονός που επέτρεψε στους πολιτικούς να δανείζονται με γερμανικά επιτόκια, χωρίς όμως τις γερμανικές δημοσιονομικές πολιτικές. Οι Έλληνες πολιτικοί ήταν οι αλκοολικοί, αλλά οι πολιτικοί των Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν οι μπάρμεν που συνέχισαν να τους σερβίρουν τα ποτά. Όλοι ήξεραν από την αρχή ότι η δημοσιονομική κατάσταση δεν επέτρεπε στην Ελλάδα να γίνει μέλος της Ευρωζώνης. Όλοι το ήξεραν. Το πρόβλημα δεν ήταν απλά ότι επιτράπηκε η συμμετοχή στο Ευρώ, αλλά η απληστία των κοντόφθαλμων Ελλήνων πολιτικών, που δανείζονταν και ξόδευαν, και δανείζονταν και ξόδευαν. Το αποτέλεσμα ήταν απλά αναπόφευκτο, σαν τον αλκοολικό που πίνει το ένα ποτό μετά το άλλο μετά το άλλο.

Σε μια εποχή που ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός της ελληνικής κοινωνίας καταρρέει, πως μπορείτε να υποστηρίζετε, με καθαρή συνείδηση, περαιτέρω περικοπές των κρατικών δαπανών;

Ο μόνος τρόπος να σωθεί η Ελλάδα είναι να σταματήσει ο δανεισμός και οι δαπάνες. Αλλιώς οι νέοι Έλληνες θα συνεχίσουν να εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες. Αλλά υπάρχει και ένα ακόμα στοιχείο που είναι εξαιρετικά κρίσιμο, αλλά συχνά παραβλέπεται. Δεν αρκεί να περιοριστούν οι δαπάνες, αλλά πρέπει να εξαλειφθούν τα προνόμια και οι επιδοτήσεις που δίνονται στους ημέτερους, σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις, και συγκεκριμένους οικονομικούς τομείς που τις λαμβάνουν λόγω πολιτικών διασυνδέσεων. Δεν είναι εύκολο να ξεκινήσεις ή να λειτουργήσεις μια επιχείρηση στην Ελλάδα, γιατί οι ημέτεροι μπήκαν μέσα και κλείδωσαν τις πόρτες πίσω τους. Δεν είναι πυρηνική φυσική. Όσο πιο δύσκολο κάνεις τον ανταγωνισμό, τόσο λιγότερες επιχειρήσεις θα ιδρυθούν και τόσο λιγότερες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν. Το γεγονός ότι οι νέοι Έλληνες δεν μπορούν να βρουν δουλειά αποτελεί σκάνδαλο και ντροπή. Και η αιτία είναι η γραφειοκρατία, η παρεοκρατία, οι χαριστικές ρυθμίσεις και οι κλειστές πόρτες που έχει δημιουργήσει το ελληνικό κράτος. Η δημιουργία ευκαιριών είναι εξίσου σημαντική προτεραιότητα με το να σταματήσει ο δανεισμός και οι δαπάνες.

Κ. Πάλμερ, τι σας φέρνει στην Ελλάδα το Δεκέμβριο;

Ένας σημαντικός λόγος είναι η έκδοση στα Ελληνικά αρκετών βιβλίων μου που έχουν κυκλοφορήσει τα δύο τελευταία χρόνια, τα οποία έχουν επίσης μεταφραστεί στα Γαλλικά, τα Ισπανικά, τα Ρωσικά και σε άλλες γλώσσες. Προωθούν μια θετική μεταρρυθμιστική ατζέντα. Δεν μπορείς να σώσεις μια χώρα με συνθήματα και οργισμένες κραυγές, αλλά προωθώντας και εφαρμόζοντας σωστές πολιτικές που επιτρέπουν στους ανθρώπους να δημιουργήσουν πλούτο και να οικοδομήσουν όλοι μαζί μια ευημερούσα κοινωνία. Αυτό σημαίνει έλεγχο της αρπακτικής συμπεριφοράς της πολιτικής τάξης μέσω του περιορισμού του κράτους, της απελευθέρωσης της ενέργειας της επιχειρηματικότητας μέσω των ελεύθερων αγορών και της δημιουργίας αξίας μέσα από εργασία, επενδύσεις και εμπόριο. Οι φίλοι μου δεν έχουν χάσει την ελπίδα τους για την Ελλάδα και χαίρομαι που θα βρίσκομαι στην Αθήνα με ανθρώπους που εργάζονται για το μέλλον της χώρας. Αυτός είναι ο λόγος που είμαι τόσο χαρούμενος που οι Φοιτητές για την Ελευθερία, ένας μη κομματικός οργανισμός φοιτητών που σκοπό έχει τη διάδοση των ιδεών της ελευθερίας στα πανεπιστήμια, με κάλεσαν να βγάλω τον κύρια ομιλία του 1ου Συνεδρίου για την Ελευθερία, που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου.

 

Βιογραφικό:

Ο Dr. Tom G. Palmer είναι ο Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος για τα διεθνή προγράµµατα του Atlas Network και είναι υπεύθυνος για την κατάρτιση των προγραµµάτων  ειτουργίας σε 14 γλώσσες και τη διαχείριση των προγραµµάτων για ένα παγκόσµιο δίκτυο 450 δεξαμενών σκέψης (Think Tanks) από 80 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο.  είναι, επίσης, διακεκριµένος επιστηµονικός συνεργάτης του Cato Institute και διευθυντής του Cato University.

Δίνει συχνά διαλέξεις στη Βόρεια Αµερική, στην Ευρώπη, στην Ευρασία, στην Αφρική, στη Λατινική Αµερική, στην Ινδία, στην Κίνα και σε όλη την Ασία και τη Μέση Ανατολή πάνω στις πολιτικές επιστήµες, τη δηµόσια επιλογή, την κοινωνία των πολιτών και τα ηθικά, νοµικά και ιστορικά θεµέλια των ατοµικών δικαιωµάτων. Πριν την ένταξή του στο Cato Institute, συνεργάστηκε µε το Earhart Foundation στο Hertford College, του University of Oxford και διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Institute for Human Studies του George Mason University.

Έχει δηµοσιεύσει επιστημονικές κριτικές και άρθρα σχετικά µε την πολιτική και την ηθική σε επιστηµονικά περιοδικά όπως το “Harvard Journal of Law and Public Policy”, “Ethics”, “Critical Review” και το “Constitutional Political Economy”, καθώς και σε έντυπα όπως το “Slate”, “Wall Street Journal”, “New York Times”, “Die Welt”, “Caixing”, “Al Hayat”, “Washington Post” και “The Spectator of London”. Είναι συγγραφέας του “Realizing Freedom: Libertarian Theory, History and Practice” (επεκταθείσα έκδοση 2014) και συντάκτης των “The Morality of Capitalism” (2011), “After the Welfare State” (2012), “Why Liberty” (2013) και του “Peace, Love & Liberty” (2014). Ο Palmer έλαβε το πτυχίο του στις ανθρωπιστικές επιστήµες από το St Johns College στην Annapolis, Maryland, πήρε master στη φιλοσοφία από το Catholic University of America, Washington, DC και το διδακτορικό του στην πολιτική επιστήµη, από το University of Oxford.

Facebook Comments