Η Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη είναι ένα πολύ μικρό μέρος του παγκοσμίων διαστάσεων προβλήματος «γηραιά ήπειρος». Είναι πρόσφατη η τραγελαφική διαχείριση του κουρέματος στην Κύπρο που ακόμη απειλεί το τραπεζικό σύστημα και ιδίως τη βάση του : την εμπιστοσύνη.

Η Ευρώπη έχει τη «γνώμη» ότι αρκεί μία ομόφωνη απόφαση του Eurogroup για να βγει την άλλη μέρα ο ήλιος από την Δύση. Και, αν το ίδιο όργανο συνέλθει δεύτερη φορά μέσα σε 15 ημέρες, για να βγάλει για το ίδιο θέμα μία νέα απόφαση διαμετρικά αντίθετης λογικής, είναι γιατί πηγαίνει καλά κάποιο συνωμοτικό σχέδιο κάποιων πανίσχυρων σκοτεινών δυνάμεων,

Η Ευρωπαϊκή κουλτούρα έχει θεοποιήσει τη δυστυχία, την απογοήτευση, τη φιλοσοφική κατοχύρωση ως άπιαστου κάθε ονείρου, σε κάθε ανθρώπινη επιδίωξη. Το too good to be true είναι ένα επιχείρημα ισχύος που κόβει οποιοδήποτε φιλόδοξο πλάνο από το ύψος του «πήχη» και μόνο, όσο καλά και αν είναι στοιχειοθετημένο.

Η ίδια κοινή γνώμη εκστασιάζεται από … προοδευτικά μέτρα όπως η λαμπρή ιδέα της φορολόγησης με 75% των υψηλών εισοδημάτων στην σοσιαλιστική Γαλλία. Το αν είναι δίκαιο δεν απασχολεί την ακρίδα του λαϊκισμού. Το ότι αποδεικνύεται ανέφικτο οφείλεται στην έλλειψη πατριωτισμού αυτών που πήραν των ομματιών τους. Pourqois pas ?

Σε αυτό το κλίμα απορρίπτεται ασυζητητί η κεντρική ιδέα της πρότασης του υποφαινόμενου : η πλήρης φορολογική ασυλία των εισοδημάτων και η φορολόγηση της περιουσίας.

Το επιχείρημα, ότι αυτό είναι δίκαιο γιατί η κρατική μέριμνα εξαρτάται κυρίως από την αξία του περιουσιακού στοιχείου και όχι τόσο από το αν ο ιδιοκτήτης φροντίζει επαρκώς να το αξιοποιεί αποδοτικά, δεν πείθει. Ένα οποιοδήποτε σχολάζον ακίνητο π.χ. εξακολουθεί να χρειάζεται αστυνομία, υποδομές, ένοπλες δυνάμεις να το προστατεύουν και τόσα άλλα – ο βαθειά δογματικός Ευρωπαίος επιμένει : πώς θα φορολογηθεί ένα ακίνητο που δεν έχει εισόδημα ;

Δεν πείθει ούτε καν η απάντηση στο ερώτημα «πώς θα πληρώνει τους φόρους της η χωρίς κληρονόμους «γριούλα» με τα αναξιοποίητα ακίνητα ;» : παραχωρεί στο Κράτος την ψιλή κυριότητα κάποιων επαρκών ακινήτων της και απαλλάσσεται ισοβίως από την καταβολή φόρου.

Αφού δεν πείθει το ως άνω, πώς να πείσουν άλλες διατάξεις που προβλέπουν φορολογική επιείκεια και διευκολύνσεις με διαφανείς διαδικασίες ; Η Ευρώπη της υποκρισίας δεν ανέχεται οποιαδήποτε διαφάνεια. Περισσεύει το ότι έχει βαθειά αποδεχθεί διαδικασίες που εξοβελίζουν οποιαδήποτε διάταξη που δίνει περιθώρια κρίσης – τα ποσοτικά κριτήρια θα πρέπει να εξαντλούν το θέμα.

Ο μέσος Ευρωπαίος αδυνατεί παντελώς όχι μόνο να απαντήσει στην υποθετική ερώτηση εργασίας «τι θα γινόταν αν … ;», αλλά και να καταλάβει και μόνο ότι το υπό εξέταση πλάνο καταργεί οποιαδήποτε άλλη φορολόγηση της περιουσίας (φόρο εισοδήματος και μεταβιβάσεων, Φ.Π.Α. κ.λ.π.). Η πνευματική οκνηρία έχει λάβει διαστάσεις πνευματικής πανούκλας.
Εμφανώς έχει πια αδρανοποιηθεί η εγκεφαλική δεξιότητα της ενόρασης.

Σε μία σπάνια επίδειξη ικανοτήτων διαφυγής από δύσκολες ερωτήσεις και σενάρια, το επιχείρημα φθάνει στον εξοβελισμό της ιδέας ως αμερικανικής εμπνεύσεως και λογικής : «αυτό είναι το property tax των ΗΠΑ – ευχαριστώ δεν θα πάρω». Το ότι αυτό αφορά φορολόγηση μόνο της ακίνητης περιουσίας και όχι μεταφορικών μέσων και επιχειρήσεων, δεν προλαβαίνει καν να ακουσθεί.

Η εκφυλιστική άνοια που έχει σαρώσει τα Ευρωπαϊκά κεφάλια δίνει την έξωθεν καλή μαρτυρία σε επιχειρήματα που βασίζονται σε εντυπώσεις του ομιλούντος. Δεν είναι υποχρεωτικό οι εντυπώσεις αυτές να ανταποκρίνονται στην γραπτώς διατυπωμένη πρόταση. Η κλίκα έχει αρχίσει να χειροκροτά τον δικό της πριν το audiorum et altera pars υλοποιηθεί.

Η ίδια κλίκα, πανευρωπαϊκών διαστάσεων, δεν επιτρέπει εις εαυτήν να αξιοποιήσει για τα συστήματά της την ιδέα-πυλώνα της πρότασης του υποφαινόμενου : το σύστημα ρεαλιστικής αποτίμησης αξιών των περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα, μεταφορικά μέσα, επιχειρήσεις).

Ο ίδιος ο φορολογούμενος αποτιμά την αξία του περιουσιακού του στοιχείου, αλλά αυτή η αποτίμηση τον δεσμεύει παντού : στα δικαστήρια, σε τυχόν απαλλοτρίωση, σε περίπτωση ασφάλισης ή δανειοδότησης – παντού.

Ο φορολογούμενος έχει προφανώς συστηματικά συμφέρον να αποτιμά ειλικρινά την αξία κάθε περιουσιακού του στοιχείου. Η Εφορία δικαιούται να υποδείξει αιτιολογημένα τυχόν σημαντική απόκλιση. Η δήλωση του φορολογούμενου προσβάλλεται μόνο δικαστικά. Η αξιοπρέπεια όλων είναι υπό δημόσιο κοινωνικό έλεγχο : όλα στο φως μέσω διαδικτύου

Προφανώς η ιδέα θα έλυνε τα χέρια πολλών, αλλά η Ευρώπη δεν είναι για λύσεις προβλημάτων. Για περαιτέρω περιπλοκή, στα πλαίσια του «ράβε-ξήλωνε δουλειά να μην σου λείπει», πολύ ευχαρίστως.

Κάποιος, που εξοργίζεται με την παρούσα παρουσίαση του πλάνου για το διαπλανητικό ταξίδι του τίτλου, μάλλον δεν διαβάζει Marketnews.

Ο openminded ενδιαφερόμενος αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να αναζητήσει στο internet τα βασικά δημοσιεύματα που στοιχειοθετούν την πρόταση :

  1. Την προμελέτη που υπεβλήθη αυτοβούλως στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γεώργιο Προβόπουλο στις 31 Μαΐου του 2012. Τίτλος : Η Ελληνική οδός για την άµεση υπέρβαση της κρίσης [σημ. : η πρόταση έχει μετεξελιχθεί, αλλά τα βασικά ισχύουν].

http://www.scribd.com/doc/129358681/%CE%97-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82

  1. Την πρόταση με τίτλο «Σχέδιο Νόμου φορολογικής επανάστασης 2012»

http://www.scribd.com/doc/129418867/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82-2012

  1. Άρθρα στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, όπως πχ. «Ποιος είναι ο εχθρός;»

http://www.scribd.com/doc/131864887/%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CF%8C%CF%82

  1. Παρουσιάσεις σε videos στο dailymotion όπως π.χ. «Και τώρα ΓΔ τετραψήφιος»

http://www.dailymotion.com/video/xw8cvw_yyy-yyyy-yy-yyyyyyyyyyy_news

Ο … δράστης του τίτλου, της παρομοίωσης που αναδεικνύει την φύση του προβλήματος, απλός διευθυντής υποκαταστήματος της Alphabank, δέχθηκε προ έτους την ειλικρινή εξομολόγησή μου «αισθάνομαι ότι με βλέπουν σαν να υπόσχομαι ότι ανασταίνω νεκρούς».
Απάντηση αυθόρμητη και άμεση : «κάτσε να περάσουν τρεις μέρες» …

17 Μαΐου 2013

Facebook Comments