Όταν θέλεις να έλθεις έστω και σε μία «μίνιμουμ» συμφωνία με την απέναντι πλευρά, και ειδικά όταν ο χρόνος μετρά αντίστροφα για σένα, δεν ανοίγεις ξαφνικά νέα μέτωπα. Ναι; Ναι. 

Όταν διαμηνύεις, μέσω κινήσεων-εξπρές, προς την απέναντι πλευρά, ότι αναδιοργανώνεις την ομάδα σου, έτσι ώστε οι συνομιλίες να ενταθούν, να γίνουν πιο αξιόπιστες και πιο προσγειωμένα, δεν υιοθετείς ξαφνικά την ρητορική του προσώπου που αποτέλεσε την… πέτρα του σκανδάλου για τους «απέναντι» και  τον αποκαλείς μάλιστα asset και έναν οικονομολόγο ο οποίος «έχει ενοχλήσει [ το Eurogroup]γιατί μιλάει τη γλώσσα τους καλύτερα απ ότι την μιλάνε αυτοί».

Όταν τα κάνεις αυτά σε ζωντανή τηλεοπτική συνέντευξη η οποία και μεταδίδεται άμεσα μεταφρασμένη και στα αγγλικά, προφανώς δεν σου… ξέφυγαν.

Κατ’ αρχήν, να ξεκαθαρίσουμε πρώτα ένα σημαντικό πράγμα. Η όποια μικρή συμφωνία υποτίθεται ότι επιδιώκεται τώρα, δεν θα ξεκλειδώσει ούτε ίχνος ρευστότητας για την Ελλάδα, απλά θα βοηθήσει ώστε να αρχίσει να δημιουργείται ένα κλίμα εμπιστοσύνης.

Η Γερμανία διαμήνυσε χθες ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη για να εκτιμήσει κανείς πότε θα υπάρχει αποτέλεσμα από τις διαπραγματεύσεις.

Ο Ντάισελμπλουμ προχθές τόνισε ότι για να υπάρχει οποιαδήποτε εξέλιξη με το θέμα της ρευστότητας, θα πρέπει να υπάρξει πρώτα «γερή» συμφωνία σε επίπεδο Eurogroup.

Ο Ντράγκι προειδοποίησε ότι είναι απολύτως αναγκαίο α υπάρξει συμφωνία και να εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ έστειλε και το.. καρφί του επισημαίνοντας ότι ίσως πρέπει να επανεξετασθεί το haircut στα ενέχυρα που προσκομίζουν στον ELA οι ελληνικές τράπεζες.

Γενικότερα, Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Βερολίνο δεν κουράζονται να τονίζουν πως για να ξεμπλοκάρει η οποιαδήποτε δόση ρευστότητας, πρέπει να υπάρξει λεπτομερής λίστα, συμφωνία και αποδεδειγμένη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Άρα, αυτό σημαίνει πως η όποια συμφωνία επιτευχθεί αυτή τη στιγμή, δε θα είναι για την ρευστότητα αλλά για το… τεστάρισμα της εμπιστοσύνης.

Αυτό για την ελληνική πλευρά σημαίνει πως… και θα αναγκαστώ να συμφωνήσω σε μέτρα τώρα, και δεν θα πάρω χρήματα. 

Αφού στις 30 Ιουνίου λήγει η τετράμηνη παράταση όπου τότε θα πρέπει  να υπάρξει νέα, πιο «σκληρή»  συμφωνία, με τις «κόκκινες» γραμμές να αλλάζουν… χρώμα -γιατί χωρίς λεφτά από «έξω» ο Ιούλιος και ο Αύγουστος με τις μεγάλες δόσεις προς την ΕΚΤ δεν «βγαίνουν»- γιατί λοιπόν να πάρω μέτρα και τώρα και τότε, τα οποία και θα κοστίσουν πολύ πολιτικά; Θα τα πάρω μια και καλή. Και αν τα πράγματα φτάσουν δε και σε απόλυτο αδιέξοδο, «θα αποφασίσει ο λαός».

Για αυτό και ξαφνικά μετά από… δύο ολόκληρους μήνες «αποκαλύπτω» την κοροϊδία του Eurogroup της 20ηςΦεβρουαρίου  – για προφορική υπόσχεση επαναφοράς των ορίων χρηματοδότησης καθώς και του ορίου των εντόκων στα 15 δισ. ευρώ –   και ανοίγω και μέτωπο τόσο με τον Ντάισελμπλουμ , όσο ( και πιο σημαντικά) και με τον Ντράγκι, την μοναδική εδώ μήνες «εξωτερική»  πηγή χρηματοδότησης των τραπεζών και αυτόν στον οποίο απευθύνεται το  βασικό αίτημα για ταμειακή διευκόλυνση αυτή τη στιγμή.

Αν θες να αποκαταστήσεις την εμπιστοσύνη των άλλων απέναντί σου και να έλθεις γρήγορα σε μία συμφωνία, δεν μιλάς για συνωμοσίες ( με χρονοκαθυστέρηση δύο μηνών)  ούτε χτυπάς δύο κεντρικά πρόσωπα που  διαμορφώνουν τις εξελίξεις.

Άρα, μήπως (προφανώς) δεν… θες να συμφωνήσεις;

Facebook Comments