Η βίαιη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, που για μια ακόμη φορά γίνεται κουρέλι στα χέρια των ισχυρών, είναι μοιραίο να ξυπνά σε εμάς τους έλληνες μνήμες του 1974 με την εισβολή των τούρκων στην μαρτυρική Κύπρο μας. Ωστόσο θέλοντας να διευκρινίσουμε την «λογική» που επικρατεί πίσω από την σκοπιμότητα της ενέργειας αυτής του προέδρου Πούτιν, δεν μπορούμε παρά, για μια ακόμη φορά να ανατρέξουμε στην ιστορία. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το μυαλό του Πούτιν και τον ομοίων του, η Ουκρανία αποτελεί μέρος και συνέχεια της ρωσικής αυτοκρατορίας. Είτε με τη μορφή της τσαρικής Ρωσίας είτε με τη μορφή της σοβιετικής ένωσης του 20ού αιώνα. Αυτός ήταν ο λόγος άλλωστε που ο πρόεδρος της Ρωσίας κατηγόρησε ακόμα και τον Λένιν για την δημιουργία του ουκρανικού κράτους, που συμμετείχε στην ΕΣΣΔ.

Προφανώς κάποιοι ρώσοι δεν ξεχνούν ότι η πρώτη πρωτεύουσα του κράτους των Ρως ήταν το Κίεβο, τον 10ο αιώνα μετά Χριστόν. Τότε ο ηγεμόνας των Ρως, ο Βλαδίμηρος είχε αναζητήσει μια σύγχρονη για την εποχή του θρησκεία για να εμπνεύσει με αυτή τους υπηκόους του. Και είχε αποφασίσει να βαφτιστεί ορθόδοξος χριστιανός μετά την εισήγηση συμβούλων του που είχαν επισκεφθεί την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη κι είχαν μεταφέρει το μήνυμα στον Βλαδίμηρο ότι «δεν είναι δυνατόν να κατοικεί πουθενά αλλού ο Θεός, παρά μόνον στην υπέροχη και υπέρλαμπρη  αυτή εκκλησία της Βασιλεύουσας».

Ο ηγεμόνας των Ρως βαφτίστηκε στην Κωσταντινούπολη περί το 950 μΧ ορθόδοξος από τον τότε αυτοκράτορα του Βυζαντίου Βασίλειο Β και πήρε σύζυγό του την αδερφή του αυτοκράτορα Άννα. Επηρεάζοντας με αυτό τον τρόπο καταλυτικά τον ρου της ιστορίας. Κι αν μετά την καταστροφή του Κιέβου από τους Μογγόλους του Τζενγκις χαν και την κατάλυση του κράτους αυτού διαδοχικά στο διάβα των αιώνων από Λιθουανούς και Πολωνούς, η Ουκρανία να μην ήταν πια το κέντρο του ρωσικού κράτους, δεν έπαψε ποτέ τους ρώσους να θεωρούν ότι τους ανήκει. 

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις θρησκευτικές διαφορές που αναπτύχθηκαν ανάμεσα τους Ουκρανούς που τάχθηκαν υπέρ της ένωσης με την καθολική εκκλησία και ονομάζονται ουνίτες και τους Ουκρανούς που παρέμειναν πιστοί στην ορθόδοξη εκκλησία και βρίσκονται πιο κοντά στην Μόσχα, αυτούς που σήμερα ονομάζουμε ρωσόφωνους

Όμως, ίσως το κεντρικό ζήτημα, που απομάκρυνε εκατομμύρια ουκρανών από την ρωσική επιρροή και διεχώρισε οριστικά την ουκρανική ψυχή από τη Μόσχα, ήταν αναμφίβολα η γενοκτονία που επέβαλλε ο δικτάτορας Στάλιν με τον λιμό του 1932/1933 στο πλαίσιο της αναγκαστικής εκβιομηχάνισης της χώρας, που ήταν γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων ως ο σιτοβολώνας της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν και κατέστη μεγάλη προσπάθεια από τη Μόσχα να συγκαλυφθεί. Μια Γενοκτονία που προσομοιάζει στο ολοκαύτωμα των εβραίων από τους ναζί και στις γενοκτονίας των αρμενίων και των ποντίων από τους τούρκους. Τότε περισσότερα από 5 εκατομμύρια ουκρανοί έχασαν τη ζωή τους από την πείνα και την βία του σοβιετικού καθεστώτος. Αυτό ποτέ δεν το ξέχασαν οι ουκρανοί και γι’ αυτό κατά την περίοδο του Β’ παγκοσμίου πολέμου, ορισμένοι εξ’αυτών πολέμησαν εναντίον της Μόσχας, συμμαχώντας ακόμα σε κάποιες ακραίρς περιπτώσεις και με τους εισβολείς Ναζί.

Facebook Comments