Είναι πανθομολογούμενο ότι η χώρα βρίσκεται σε τέλμα, το οποίο πολλοί χαρακτηρίζουν ως στασιμοχρεοκοπία. Ακόμη και αν οι… απειλές από το εξωτερικό για Grexit δημιουργούν και πάλι αβεβαιότητα και τρόμο, εντούτοις δεν πρέπει να λαμβάνονται και πολύ σοβαρά υπ΄ όψιν. Κι αυτό γιατί η κοινή λογική λέει ότι οι ίδιοι οι Γερμανοί οι οποίοι έχουν συνεισφέρει το μεγαλύτερο ποσό για τη διάσωση της Ελλάδας δεν επιθυμούν αποτυχία του εγχειρήματος. Θα είναι σαν να βγάζουν τα μάτια μόνοι τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στην περίπτωση που τα πράγματα φτάσουν στα… άκρα, δεν μπορεί να αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο…

Η Ελλάδα, αν συνεχιζόταν απρόσκοπτα το πρόγραμμα της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα είχε βγει στις αγορές, θα είχε επιτόκια δανεισμού σχεδόν κανονικής χώρας και το Χρηματιστήριο θα βρισκόταν στα… ύψη. Οπότε, θα είχαν δημιουργηθεί θετικότατες συνθήκες για τις επενδύσεις και το επιχειρείν. Τίποτα όμως απ΄ όλα αυτά δεν συνέβη. Το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου κινείται σε ζώνη χρεοκοπίας (κοντά στο 9%), ενώ το Χρηματιστήριο έχει… παγώσει κοντά στις 600 μονάδες. Η χώρα θα έπρεπε να έχει σωρεύσει ανάπτυξη τουλάχιστον 6,5% τη διετία 2015-2016 και θα πήγαινε για επίδοση άνω του 4% το 2017. Δηλαδή κατά την τριετία 2015-2017 θα είχαμε σωρευτική ανάπτυξη σχεδόν 11 εκατοστιαίες μονάδες ή σχεδόν 18 δισ. ευρώ και τουλάχιστον 300.000 λιγότερους άνεργους. Αντ΄ αυτού, έχουμε τους… πανηγυρισμούς της σημερινής συγκυβέρνησης για επιστροφή στην ανάπτυξη περίπου 2,5% το 2017, η οποία όντως θα έλθει, αλλά αφού όμως έχει προηγηθεί διετής ύφεσης περίπου 1,5%. Οι συγκρίσεις των αριθμών είναι καταλυτικές…

Το κλίμα στην οικονομία είναι εχθρικό λόγω των παρεμβάσεων στο φορολογικό, το οποίο αποτρέπει την ανάληψη ρίσκου. Ακόμη χειρότερα, η υπερψήφιση της απλής αναλογικής επισείει τον κίνδυνο της ακυβερνησίας εντός των προσεχών ετών, κάτι που ως φαίνεται δεν απασχολεί τη σημερινή συγκυβέρνηση, η οποία απέδειξε ότι το μόνο που επιζητά δεν είναι η ανάκαμψη της χώρας, αλλά η… συνέχιση της περιπέτειας. Μπλέξαμε με ένα τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο, ενώ μηδενίστηκε η αξία των τραπεζών, στις οποίες θυσιάστηκαν χωρίς λόγο 25 δισ. ευρώ από τα λεφτά που είχαμε πάρει δανεικά από τους… κακούς ξένους. Το θέμα βεβαίως, πέραν της οικονομικής διάστασης, έχει εξόχως πολιτικές αλλά και… ποινικές προεκτάσεις. Επιπλέον, φορτώθηκαν στους φορολογούμενους μέτρα, τα οποία θα εκτινάξουν εκ νέου το ιδιωτικό χρέος, οδηγώντας σε περισσότερες πλειστηριασμούς ή άλλα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης οφειλών. Και ας είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για «Σεισάχθεια» και τα σχετικά στη σημερινή κυβέρνηση… Η οποία μάλιστα, ενώ έχει νομοθετήσει για τους πλειστηριασμούς, στην ουσία εφαρμόζει αυτό που είχαν ισχυριστεί σε ανύποπτο χρόνο (και κατά τρόπο αφελή…) κάποια στελέχη της: «θα ψηφίζουμε αντιλαϊκά μέτρα για να ικανοποιήσουμε τους δανειστές, αλλά στην πράξη θα τα πολεμάμε και θα τα καταργούμε». Εξ ου και οι… συλλογικότητες μαζί με τους αλληλέγγυους που εμφανίζονται στις διαδικασίες των πλειστηριασμών έχοντας αντικαταστήσει τους «αγανακτισμένους».

Αναμφίβολα, δεν μιλάμε για μια σοβαρή (δια)κυβέρνηση της χώρας, αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την αξιοσημείωτη θεσμική διολίσθηση ή τη διάλυση βασικών δομών παροχής υπηρεσιών του Κράτους, όπως για παράδειγμα στην Υγεία. Οι ξένοι είναι δεδομένο ότι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από την παρούσα κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να παίξει το τελευταίο της χαρτί που δεν είναι άλλο από τη ρύθμιση του χρέους. Μα, το χρέος έχει… ρυθμιστεί και μάλιστα από τους ίδιους τους εταίρους-δανειστές! Αυτοί έχουν εκπονήσει τα σχέδια προς όφελος της Ευρωζώνης. Απλά δεν μπορεί να ανακοινωθεί τίποτα ακόμη γιατί υπάρχουν μπροστά οι γερμανικές εκλογές, αλλά –το σημαντικότερο- απομένουν κρίσιμες μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης από την ελληνική πλευρά, όπως ακριβώς προβλέπει η απόφαση του Eurogroup από τον Νοέμβριο του 2012!

Η παρούσα κυβέρνηση με κορμό την «πρώτη φορά αριστερά» καλείται να πάει κόντρα στο DNA της λαμβάνοντας μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας μέσω στήριξης της επιχειρηματικότητας. Καλείται να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις, να απελευθερώσει αγορές και επαγγέλματα, να επισπεύσει τις ιδιωτικοποιήσεις, να αλλάξει τα μισθολογικά στο Δημόσιο και γενικώς να έρθει κόντρα και με τους… τελευταίους οπαδούς που της έχουν απομείνει.

Ακόμη και στην περίπτωση που η δεύτερη αξιολόγηση ολοκληρωθεί σύντομα, απλά θα έχει γίνει ένα μικρό μόνο βήμα για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Τα δύο χρόνια που χάθηκαν με την παρούσα κυβέρνηση, μας φέρνουν πολλά χρόνια πίσω σε σχέση με την επίτευξη των δημοσιονομικών και μακροοικονομικών στόχων. Συνεπώς, η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να προσφέρει πλέον τίποτα. Η χώρα έχει ανάγκη από μια νέα κυβέρνηση η οποία θα εφαρμόσει μια… επαναστατική διακυβέρνηση για να αλλάξει τη μοίρα του τόπου. Σε πρώτη φάση, μια ισχυρή κυβέρνηση μετά από εκλογές πρέπει να εξαλείψει την πολιτική αβεβαιότητα για τα επόμενα χρόνια, αλλάζοντας άμεσα το νόμο της απλής αναλογικής που κατά τρόπο εγκληματικό έφεραν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με τους… λοιπούς. Σε μια τέτοια περίπτωση, ίσως χρειαστεί μια νέα… θυσία ολίγων εβδομάδων για να ξαναπάμε σε εκλογική αναμέτρηση προκειμένου να «καεί» ο εκλογικός νόμος της παρούσας κυβέρνησης. Τότε και μόνο τότε θα έχει αρθεί η αβεβαιότητα σε μεγάλο βαθμό. Από κει και πέρα απαιτείται ένα επιθετικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει για… πρωινό ιδιωτικοποιήσεις, για… κυρίως γεύμα μείωση φόρων και για… δείπνο τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα με περιορισμό της γραφειοκρατίας και άσκηση της διοίκησης κατά τρόπο απόλυτα ευέλικτο. Όλα αυτά πρέπει να γίνονται… χθες, προχθές και… παραπροχθές. Μόνο έτσι θα τιμολογηθεί καλύτερα στις διεθνείς αγορές το αξιόχρεο της χώρας και θα πάρει μπρος το Χρηματιστήριο. Μόνο έτσι, θα αρχίσει ένα… τσουνάμι επενδύσεων με στόχο να πάμε σε ρυθμούς 4%-5% αν βεβαίως, δεν προκύψει κάποια μεγάλη διεθνής κρίση.

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι. Τα πειράματα και οι ανοησίες πρέπει να λάβουν τέλος. Ήρθε η ώρα για αποφάσεις ευθύνης που θα διαμορφώσουν καλύτερες συνθήκες στο άμεσο μέλλον. Οτιδήποτε αντίθετο, μόνο δεινά θα συσσωρεύσει στη χώρα. Και δυστυχώς θα είναι πάρα πολύ αργά για να μετανοήσουν είτε οι πολιτικοί τυχοδιώκτες, είτε οι ανόητοι πολίτες που ψήφισαν για να φέρουν την… ελπίδα.     

Facebook Comments