Όταν ήταν νεαρός Κνίτης, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν βαθιά αντιαμερικανός. Μισούσε, όπως όλοι οι σύντροφοι του, κάθε τι το αμερικανικό. Συμμετείχε σε όλες τις πορείες από το Πολυτεχνείο προς την αμερικανική πρεσβεία στις 17 Νοεμβρίου, φωνάζοντας: «Αμερικάνοι, Φονιάδες των Λαών». Ή το άλλο αμίμητο σύνθημα της ΚΝΕ: «Ελλάδα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αμερικάνος δεν θα μείνει».

Βέβαια τα χρόνια πέρασαν. Ο νεαρός αριστερός, που είχε πάει στη Γένοβα το 2001 για να διαδηλώσει κατά της παγκοσμιοποίησης, έδωσε τη θέση του στον πρωθυπουργό ενός κράτους- μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ελλάδας, με τα τεράστια οικονομικά, κι όχι μόνον προβλήματα. Ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός έπρεπε να μάθει να συνεργάζεται ακόμα και με τους καπιταλιστές Αμερικανούς και την «ιμπεριαλιστική» ηγεσία τους. Ακόμα κι όταν πέρυσι κατά τη διάρκεια των αμερικανικών εκλογών, δήλωνε πως αν εκλεγεί ο Ντόναλντ Τραμπ στην αμερικανική προεδρία «ελπίζω να μην μας βρει κι αυτό το κακό». Το «κακό» μας βρήκε αλλά ο πρωθυπουργός, τεχνίτης στις πολιτικές κυβιστήσεις, δεν έχασε τον χρόνο του. Όταν κατάφερε να κλείσει ραντεβού με τον πρόεδρο στον Λευκό Οίκο, κάθε φύλλο (αριστερής) συκής χάθηκε. Μόνο καλά λόγια υπέρ Τραμπ κι αμερικανών, που ελπίζει ότι για μια ακόμα φορά θα σώσουν την Ελλάδα, (όπως άραγε έκαναν το 1946- 1949 όταν έσωσαν την πατρίδα μας από τη νίκη των κομμουνιστών και την επιβολή του σταλινικού ολοκληρωτισμού;).

Αυτή τη φορά, η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Κομμουνισμός δεν υπάρχει ως κυρίαρχο ιδεολόγημα πουθενά στον κόσμο, παρά μόνον στο μυαλό κάποιων συντρόφων του κ. Τσίπρα, όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης Στ. Κοντονής, που δηλώνει εραστής της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917. Υπάρχει όμως το συμφέρον ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ να διασώσουν την εξουσία τους, που τόσο απρόσμενα κατέκτησαν χάρις στην κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων, που κατέρρευσαν λόγω της μείζονος οικονομικής κρίσης, που βιώνει η Ελλάδα. Και για την διατήρηση αυτής της εξουσίας, που ο κ. Τσίπρας κι οι άμεσοι συνεργάτες του, δεν μπορούσαν στη Γενοβα πριν από 16 χρόνια, να φανταστούν ότι θα ερχόταν ποτέ η στιγμή που θα την κατακτούσαν, είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να την κρατήσουν. Ακόμα και να μετατρέψουν το δημοφιλές τους σύνθημα σε «Αμερικάνοι προστάτες των λαών». Και να προσεγγίσουν ως σωτήρα τον «ακροδεξιό» πρόεδρο Τραμπ.

Όμως πέραν από ωραία λόγια, εντυπωσιακές τελετές, ουσία δεν υπάρχει στο πολυήμερο ταξίδι του κ. Τσίπρα και δέκα υπουργών του στις ΗΠΑ. Ασφαλώς, ο πρωθυπουργός έδειξε στους ξένους ότι έχει αλλάξει την παρωχημένη αριστερίστικη φρασεολογία του και δείχνει ανοικτός σε «καπιταλιστικές» επενδύσεις των πάλαι ποτέ «κακών ιμπεριαλιστών» στην Ελλάδα. Αλλά είναι λίαν αμφίβολο αν θα τα καταφέρει. Γιατί ακόμα κι αν έριξε πολύ νερό στο (αριστερό) κρασί του, ο κ. Τσίπρας δεν κατανοεί ακόμα ότι οι επενδύσεις δεν προχωρούν με δημόσιες σχέσεις κάποιων πολιτικών στους υποψήφιους επενδυτές κι ούτε με εντολές της κυβέρνησης. Ο επενδυτής έχει μόνον ένα πράγμα στο μυαλό του: Το κέρδος, λέξη πολύ κακή για την απανταχού αριστερά. Ο επενδυτής αποσκοπεί στο κέρδος και θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να το πετύχει. Αν δει ότι το περιβάλλον, δεν είναι ευνοϊκό, πάει αλλού. Και σε αυτό η αντιπαθής για την Αριστερά Παγκοσμιοποίηση του δίνει τόσες μα τόσες ευκαιρίες.

Συνεπώς, ο μόνος τρόπος για να προσελκύσει μια χώρα επενδύσεις είναι να έχει μια σταθερή και λογική κυβέρνηση, ένα κράτος που να λειτουργεί φιλικά προς το επιχειρείν, μια χρηστή δημόσια διοίκηση χωρίς γραφειοκρατία και διαφθορά, ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο, που δεν θα αλλάζει κάθε τόσο και θα έχει πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, ανταγωνιστικούς, προς τις γειτονικές του χώρες, ένα υγιές τραπεζικό σύστημα και μια δικαστική εξουσία, που θα αποδίδει τη δικαιοσύνη γρήγορα και συνετά. Δηλαδή ότι είναι ακριβώς το αντίθετο από ότι ισχύει σήμερα στην Ελλάδα. Κι όσο η χώρα μας παραμένει εγκλωβισμένη στο κρατικίστικο, λαϊκίστικο, παρωχημένο μοντέλο που έχει εγκαταλειφθεί παντού αλλού στα Βαλκάνια, πραγματικές επενδύσεις δεν θα δει ούτε με το κυάλι.

Όσο κι αν ο κ. Τσίπρας, με την αναμφίβολη επικοινωνιακή ικανότητα που διαθέτει (την μόνη άλλωστε), θα επικαλείται το…success story του, ισχυριζόμενος ότι οι επενδυτές κάνουν ουρά κι η Ελλάδα προσεχώς εκτοξεύεται. Για την ώρα ένα στους τρεις Έλληνες είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας, κι οι υπόλοιποι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα σε ένα άκρως εχθρικό κρατικό και φορολογικό περιβάλλον. Κι εις άλλα με υγεία, σύντροφε Αλέξη.

Facebook Comments