Πάμε άλλη μια φορά για να εμπεδώσουμε τα αυτονόητα. Υπαρχουν δυο είδη βίας. 
Η νόμιμη και η παράνομη. 
Την νόμιμη την ασκεί μόνο  η αστυνομία εφαρμόζοντας τους νόμους ή τις δικαστικές αποφάσεις. 
Νόμιμη υπό συνθήκες είναι και η άσκηση βίας σε συνθήκες αυτοάμυνας σε ειδικές περιπτώσεις. 
Οι καταλήψεις είναι παράνομες πράξεις  βίας. 
Όλες οι καταλήψεις! 
Ανεξάρτητα από οποιοδήποτε ιδεολογικό μανδύα και αν καλύπτονται, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε δίκαιο ή άδικο σκοπό εξυπηρετούν ή ανεξάρτητα σε ποιο χώρο διαδραματίζονται (σχολείο, πανεπιστήμιο, υπουργείο, δρόμος) είναι ολες παράνομες!
Τελεία και παύλα! 
Ο κύριος  υπεύθυνος για την ηθική “νομιμοποίηση” αυτής της κατάστασης στις συνειδήσεις των πολιτών ήταν και είναι η “δημοκρατική” αριστερά με το ανήθικο της πλεονέκτημα. 
Με πρόσχημα ότι δεν ακούγονταν οι κραυγές αγωνίας των “αδύναμων” καθιέρωσε την παράνομη βία των καταλήψεων διδάσκοντας σε όλους (και κυρίως στους νέους ανθρώπους) ότι το  δίκιο σου θα το βρεις με την βία και την παρανομία.
Θα το βρείς εκβιάζοντας.  
Θα το βρείς αδικώντας τον μαθητή που θέλει να πάει σχολείο για να μάθει και όχι για τον χαβαλέ, αδικώντας τον φοιτητή που θέλει να σπουδάσει και όχι να λύσει όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας με ψευτοεπαναστάσεις του φραπέ, αδικώντας τον εργαζόμενο που θέλει να δουλέψει και να παράγει, αδικώντας τον πολίτη που θέλει να πάει στην δουλειά του. 
Διαχρονικά κάποιοι τους μιμήθηκαν, κάποιοι συμβιβάστηκαν και ενέδωσαν στους εκβιασμούς και κάποιοι  τους αγνόησαν ως γραφικούς. 
Αποτέλεσμα; Να έχουμε πρωθυπουργό καταληψία δηλαδή κάποιον που επανειλημμένα παραβίασε τον νόμο και  να μην τρέχει τίποτα  και επιλέον μιμητές σε όλο το πολιτικο και κοινωνικό φάσμα.
Αγρότες, συλλογικότητες χωρίς λογική, συντεχνίες-μαφίες, γιαλαντζί αναρχικούς και υπερασπιστές-δυνάστες των αδύναμων που καταλαμβάνουν όποτε θέλουν, όποιο δημόσιο χώρο θέλουν. 
Γίναμε μια ζούγκλα καταληψιών! 
Πως το πολεμάς αυτό; 
Πως το αλλάζεις; 
Διαφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι πρέπει να πάμε και εμείς στον τόπο “εγκλήματος ” και να αντιδράσουμε δυναμικά. 
Όσοι το τόλμησαν κυρίως σε σχολεία και πανεπιστήμια έχασαν το δίκιο τους και στοχοποιήθηκαν. 
Δεν είναι δουλειά του πολίτη να προστατεύει την νομιμότητα απέναντι σε οργανωμένους ιδεοληπτικούς χούλιγκαν. 
Αυτοί είναι εκπαιδευμένοι (ας είναι καλά το εργοστάσιο παραγωγής “επαναστατών” της ΚΝΕ) να τινάζουν στον αέρα οποιαδήποτε προσπάθεια σοβαρού διαλόγου και λογικής διευθέτησης προβλημάτων. Ο στόχος εξάλλου ποτέ δεν ήταν η πραγματική επίλυση προβλημάτων αλλά η  δημιουργία   της αίσθησης του κράτους- μπάχαλου και της κυριαρχίας της ανομίας.  Ο στόχος 
ήταν και είναι η υποβάθμιση της αξίας των νόμων και της εφαρμογής τους και η επικράτηση αυτού που θα φωνάξει περισσότερο και κυρίως 
αυτού που είναι αποφασισμένος να σπάσει, να δείρει και  να υποδυθεί πειστικά  το ρόλο του θύματος μπροστά σε τηλεοπτικούς φακούς. 
Όλα με στόχο το κομματικό όφελος. 
Δεν μπορείς να νικήσεις  “αντίπαλο” με μεγαλύτερες ικανότητες από εσένα και πλεονέκτημα έδρας. 
Εμείς ως πολίτες που πιστεύουμε ότι η τήρηση της νομιμότητα είναι ένδειξη δημοκρατίας και πολιτισμού έχουμε άλλα όπλα. 
Εμείς πρέπει να μιλήσουμε στους νεους ανθρώπους στην δίκη τους γλώσσα και να τους πείσουμε δημιουργώντας  άμυνες  ορθολογισμού  απέναντι στις επιθέσεις των φανατικών που θα θέλουν να τους παρασύρουν στην ψευτοεπανάσταση και στον ωχαδελφισμό .  
Να τους πείσουμε ότι ο δρόμος που διαλέγει η άλλη πλευρά ούτε δίκαιος είναι, ούτε αποτελεσματικός. 
Το αντίθετο μάλιστα, έχει κόστος οικονομικό ή ακόμη χειρότερα ίσως να έχει κόστος και σε ανθρώπινες ζωές. 
Και ότι αυτό το κόστος το πληρώνουμε όλοι μαζί. 
Θύματα και θύτες. 
Όσοι δε από εμάς έχουν την κατάρτιση (νομικοί, δημοσιογράφοι) ή την οικονομική δυνατότητα να τους πολεμήσουν με τα δικά μας όπλα. 
Με αγωγές και μηνύσεις! 
Να ξέρουν ότι το “χόμπι” τους θα έχει κόστος. 
Να γνωρίζουν ότι  μπορεί η πολιτεία να κάνει τα  στραβά  μάτια ωστόσο  κάποιοι πολίτες τους παρακολουθούν και τους κοιτάνε στα μάτια χωρίς να τους φοβούνται. 

“Οι καταλήψεις με βολεύουν μπαμπά. Ξυπνάω αργότερα, διαβάζω με την ησυχία μου και πάω φροντιστήριο ξεκούραστη” μου εξομολογήθηκε η κόρη μου .
Για μια στιγμή της λέω, εσύ δεν μου είπες ότι κάποιοι καθηγητές στο σχολείο κάνουν σοβαρό μάθημα και μαθαίνεις πράγματα και από αυτούς;

“Ενταξει, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, ή πλειοψηφία αποφασίζει” μου λέει. 
Η πλειοψηφία μπορεί να αποφασίζει βάσει των νόμων και όχι ενάντια σε αυτούς. 
Αλήθεια πόσοι από αυτός που βολεύτηκαν θα ψήφιζαν υπέρ της κατάληψης αν ο νόμος έλεγε ότι όλοι οι μαθητές σχολείου που τελεί υπό κατάληψη χάνουν το δικαίωμα συμμετοχής στις πανελλήνιες εξετάσεις; 

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα (ηθικό ή νόμιμο) να σου στερεί την επιλογή να πας στο μάθημα. 
Πριν λοιπόν υποκύψεις σε “βολικές”  πλειοψηφίες θα ήθελα να σκεφτείς τα παρακάτω: 
Θα σε βολέψει όταν θα γίνει καταλήψη στο τελευταίο σου μάθημα πριν το πτυχίο και καθυστερήσεις άλλους έξι μηνες για να το πάρεις; 
Θα σε βολέψει αν είσαι λίγο πριν την καταληκτική ημερομηνία για παράδοση έργου και βρεις το υπουργείο κλειστό λόγω κατάληψης; 
Να ξέρεις ότι κάθε συμβιβασμος με το “βόλεμα” στο παρών μπορεί να εξελιχθεί σε μια στέρηση ζωτικής επιλογής του μέλλοντος. 
Σκέψου και αποφάσισε τι θα κάνεις στην επόμενη κατάληψη. 
Αυτό είναι η κοινωνική ενσυναίσθηση που πρέπει να καλλιεργήσουμε στους νέους.

Το παράδειγμα είναι για να αντιληφθούμε όλοι ότι το όπλο μας είναι η εκπαίδευση των παιδιών μας από εμάς. 
Δεν θα το κάνουν άλλοι για μας.
Δεν θα το κάνουν οι καθηγητές και οι δάσκαλοι. Είτε επειδή φοβούνται, είτε επειδή και οι ίδιοι είναι υποστηρικτές των καταληψιών. 
Τους αμόρφωτους και φανατικούς της πολιτικής δεν τους νικάς με βία. 
Τους νικάς με την επιστημονική ποιότητα των επιχειρημάτων σου, με πειθώ, με επιβολή της  νομιμότητας και αν τελικά χρειαστεί, ναι και με την άσκηση νόμιμης βίας! 
Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε ΑΝΑκατάληψη των σχολείων μας, των πανεπιστημίων μας, και ενός καλύτερου μέλλοντος για τα  παιδιά μας. 

Facebook Comments